тре́снуть сов.

1. прям., перен. трэ́снуць, ло́пнуць;

тре́снула суха́я ве́тка трэ́снула суха́я галі́нка;

предприя́тие тре́снуло прадпрые́мства ло́пнула;

2. (сильно ударить) прост. трэ́снуць, сту́кнуць;

хоть тре́сни хоць трэ́сні (ло́пні);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уходи́тьII сов., прост.

1. (изнурить) ухо́даць, змардава́ць, знясі́ліць;

2. (убить, погубить) ухо́даць; загубі́ць, замардава́ць; збаёдаць;

3. (промотать) ухо́даць;

уходи́ли си́вку круты́е го́рки погов. быў конь, ды з’е́здзіўся.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

эк прост.

1. част. бач, вось;

эк куда́ хвати́ли бач (вось) куды́ хапі́лі;

2. нареч. ах, як; вось як;

эк я ума́ялась ах, як (вось як) я стамі́лася.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́перці сов.

1. в разн. знач. вы́переть;

вада́ заме́рзла і ~рла дно ў бо́чцы — вода́ замёрзла и вы́перла дно в бо́чке;

в. з ха́ты каго́е́будзь — вы́переть и́з дому кого́-л.;

2. прост. вы́лезть, вы́переться;

в. напе́рад — вы́лезть (вы́переться) вперёд

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вываро́чвацца несов.

1. (наизнанку) вывора́чиваться, вывёртываться;

2. (падать) вали́ться;

3. разг. (вывихиваться) вывора́чиваться, вывёртываться;

4. разг. выва́ливаться;

5. развора́чиваться;

6. прост. разлета́ться;

1-6 см. вы́вернуцца;

7. страд. вывора́чиваться, вывёртываться; выплёскиваться, вылива́ться; высыпа́ться; вытря́хиваться; выва́ливаться; см. вываро́чваць 1, 2, 4

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зарва́ць сов., разг.

1. оборва́ть;

з. ні́тку ў матку́ — оборва́ть нить в мотке́;

2. перен. (незаконно воспользоваться чем-л.) урва́ть; захвати́ть;

ён стара́ўся з. як мо́жна больш — он стара́лся урва́ть как мо́жно бо́льше;

каб табе́а́лапрост., бран. чтоб ты онеме́л

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

засту́каць сов.

1. в разн. знач. застуча́ть; засту́кать;

з. у дзве́ры — застуча́ть (засту́кать) в дверь;

кроў ~кала ў скро́нях — кровь застуча́ла в виска́х;

2. прост. (захватить, поймать) засту́кать, засти́гнуть;

з. зло́дзея на ме́сцы злачы́нства — засту́кать (засти́гнуть) во́ра на ме́сте преступле́ния

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зато́птваць несов.

1. в разн. знач. зата́птывать; (топча, мять, повреждать — ещё) иста́птывать;

2. (топча, вдавливать, вминать во что-л.) зата́птывать, вта́птывать;

3. разг. (загрязнять следами ног) зата́птывать, иста́птывать, заша́ркивать;

4. прост. (засовывать, втискивать куда-л.) запи́хивать;

1-4 см. затапта́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

драть несов.

1. (рвать, разрывать на части) разг. драць, дзе́рці, рваць, раздзіра́ць;

2. (отделять, снимать) драць, дзе́рці; (вырывать) рваць, вырыва́ць;

драть кору́ с де́рева драць (дзе́рці) кару́ з дрэ́ва;

драть зерно́ драць (дзе́рці) зе́рне;

драть зу́бы прост. рваць (вырыва́ць) зу́бы;

3. (растерзывать) прост. драць, дзе́рці, разрыва́ць, раздзіра́ць; душы́ць;

ко́ршун дерёт ку́рицу каршу́н дзярэ́ ку́рыцу;

волк дерёт овцу́ воўк ду́шыць аве́чку;

4. (наказывать поркой, сечь) разг. біць, лупцава́ць; (за уши) круці́ць; (за волосы) цягаць;

5. (брать слишком дорого) перен., прост. драць, дзе́рці, лупі́ць;

6. (скоблить, тереть) разг. драць, дзе́рці, шарава́ць;

драть пол го́ликом драць (дзе́рці, шарава́ць) падло́гу дзеркачо́м;

7. (царапать, раздражать) разг. драць, дзе́рці;

горчи́ца дерёт го́рло гарчы́ца дзярэ́ го́рла;

бри́тва дерёт бры́тва дзярэ́;

8. (кричать, громко, фальшиво петь, играть, издавать резкие звуки) прост. драць;

9. (убегать, удирать) прост. уцяка́ць, дра́паць;

моро́з по ко́же дерёт маро́з па ску́ры прабяга́е;

драть го́рло (гло́тку) драць го́рла;

драть шку́ру (с кого-л.) драць шку́ру (з каго-небудзь).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

припере́ть сов., в разн. знач. прыпе́рці;

припере́ть дверь прыпе́рці дзве́ры;

припере́ть до́ску к стене́ прыпе́рці до́шку да сцяны́;

толпа́ припёрла нас к забо́ру нато́ўп прыпёр нас да пло́та;

он припёр к нам за пять киломе́тров груб., прост. ён прыпёр да нас за пяць кіламе́траў;

це́лый мешо́к припёр на себе́ груб., прост. цэ́лы мяшо́к прыпёр на сабе́;

припере́ть к стене́ прыпе́рці да сцяны́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)