Verbum

гані́цель, -я, мн. -і, -яў, м.

Той, хто праследуе, прыгнятае каго-н.

|| ж. гані́целька, -і, ДМ -льцы, мн. -і, -лек.

гегемо́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто з’яўляецца галоўным над кім-, чым-н., каму належыць кіруючая роля ў чым-н.

любі́мец, -мца, мн. -мцы, -мцаў, м.

Той, каго асабліва любяць, кім захапляюцца; улюбёнец.

Л. публікі.

|| ж. любі́міца, -ы, мн. -ы, -міц.

ма́рны, -ая, -ае.

1. Дарэмны, бескарысны.

Марныя намаганні.

2. Змарнелы, чэзлы, худасочны.

М. конік той ледзь цягне.

|| наз. ма́рнасць, -і, ж.

ме́тчык, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Інструмент, якім робяць меткі, знакі.

2. Той, хто ставіць меткі, знакі на чым-н.

кля́ўзнік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Той, хто займаецца кляўзамі.

|| ж. кля́ўзніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. кля́ўзніцкі, -ая, -ае.

крыўдзі́цель, -я, мн. -і, -яў, м.

Той, хто крыўдзіў, крыўдзіць каго-н.

|| ж. крыўдзі́целька, -і, ДМ -льцы, мн. -і, -лек.

арганіза́тар, -а, мн. -ы, -аў м.

Той, хто арганізоўвае, з’яўляецца ініцыятарам чаго-н.

А. атрада.

|| прым. арганіза́тарскі, -ая, -ае.

Арганізатарскія здольнасці.

ахвярава́льнік, -а, мн. -і, -аў, м. (уст.).

Той, хто ахвяруе што-н. (у 1 знач.).

|| ж. ахвярава́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

ацэ́ншчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто ўстанаўлівае, вызначае цану, робіць ацэнку чаго-н.

|| ж. ацэ́ншчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.