прашыва́льшчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца прашываннем, прашыўкай. Прашывальшчык падэшваў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самакла́дчык, ‑а, м.

Рабочы ткацкай фабрыкі, які працуе пры самакладзе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сама́ншчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца вырабам саману. Брыгада саманшчыкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

саракагадзі́нны, ‑ая, ‑ае.

Які працягваецца сорак гадзін. Саракагадзінны рабочы тыдзень.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

склёпшчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца склёпкай. Склёпшчык лістоў жалеза.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ссу́квальшчык, ‑а, м.

Спец. Рабочы тэкстыльнай вытворчасці, заняты ссукваннем нітак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стара́цель, ‑я, м.

Рабочы, які займаецца саматужнай здабычай золата; золаташукальнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

струга́льшчык, ‑а, м.

Рабочы, спецыяліст па апрацоўцы чаго‑н. струганнем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

суднарабо́чы, ‑ага, м.

Рабочы па пагрузцы, разгрузцы і абслугоўванню суднаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трубаста́ў, ‑тава, м.

Рабочы па мантажу труб (у наравых катлах).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)