назако́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Закаціць вялікую колькасць чаго‑н. куды‑н. Назакочваць калёс у вазоўню.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

назалята́ць, ‑ае; безас. зак.

Заляцець у вялікай колькасці куды‑н., у што‑н. Назалятала матылёў у хату.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наўбіва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Убіць вялікую колькасць чаго‑н. куды‑н. Наўбіваць цвікоў у сцяну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паадця́гваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Адцягнуць куды‑н. усё, многае або ўсіх, многіх. Паадцягваць бярвенне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыкульга́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Прыйсці куды‑н. кульгаючы. Першым прыкульгаў у канцылярыю рахункавод Васіль Забела. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тарара́хнуцца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; зак.

Разм. З сілай стукнуцца аб што‑н., з шумам упасці куды‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фанабэ́рыстасць, ‑і, ж.

Разм. Уласцівасць фанабэрыстага. Сандэрс збянтэжыўся, куды дзелася яго фанабэрыстасць, ён яшчэ больш згорбіўся. Гурскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ката́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; незак.

1. Ездзіць на чым-н., у чым-н. дзеля прагулкі.

К. на кані.

К. на лыжах.

2. Шмат разоў ездзіць куды-н., раз’язджаць (разм.).

К. за дзяржаўны кошт.

|| наз. ката́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

убу́хаць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што і чаго (разм.).

Усыпаць, уліць, укласці куды-н. у вялікай колькасці.

У. многа гною ў глебу.

Столькі грошай убухалі за мэблю (перан.: патрацілі).

|| аднакр. убу́хнуць, -ну, -неш, -не; -ні; -нуты.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прырулі́ць, ‑рулю, ‑руліш, ‑руліць; зак.

Разм.

1. Кіруючы рулём, пад’ехаць куды‑н., дасягнуць якога‑н. месца. Каля гадзіны ночы [Шэмет] прыруліў к плоту каля старшынёвай хаты ў Якімаўцы. Лобан.

2. што. Кіруючы рулём, падвесці што‑н. куды‑н., да якога‑н. месца. Прыруліць самалёт на ўзлётную паласу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)