алма́зны, ‑ая, ‑ае.
Які мае дачыненне да алмазу (у 1 знач.). Алмазныя россыпы. Алмазны бляск. // Зроблены з алмазу (алмазаў); упрыгожаны алмазам. Алмазныя каралі. Алмазная шпілька.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
айчы́нны, ‑ая, ‑ае.
Які мае дачыненне да айчыны. Айчынныя героі. Айчынны фронт. // Створаны ў межах сваёй дзяржавы; не заметны. Айчынная навука. Айчынныя станкі. Айчынныя тавары.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
выбухо́вы, ‑ая, ‑ае.
Які мае дачыненне да выбуху (у 1 знач.). Выбуховая сіла. Выбуховыя рэчывы. □ Валяцца дрэвы, зламаныя.. выбуховымі хвалямі, падае галлё, зрэзанае асколкамі. Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
арганізацы́йны, ‑ая, ‑ае.
Які мае дачыненне да арганізацыі (у 1 знач.). Арганізацыйны камітэт. Арганізацыйная работа. Арганізацыйны вопыт. Ідэйнае і арганізацыйнае згуртаванне партыі, Арганізацыйны канфлікт. Арганізацыйныя формы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
арке́стравы, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае дачыненне да аркестра (у 1 знач.). Аркестравае суправаджэнне. Аркестравы ансамбль.
2. Прызначаны для выканання аркестрам, напісаны для аркестра. Аркестравы твор.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
аўся́ны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае дачыненне да аўса. Аўсянае поле. Аўсяная салома.
2. Які прыгатаваны з аўса або з прадуктаў яго апрацоўкі. Аўсяная мука. Аўсяны кісель.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
біялагі́чны, ‑ая, ‑ае.
Які мае дачыненне да біялогіі. Біялагічная навука. Біялагічная актыўнасць глебы. Біялагічная каштоўнасць кармоў. // Такі, дзе займаюцца даследаваннямі з галіны біялогіі. Біялагічная станцыя. Біялагічны кабінет.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
агля́дны, ‑ая, ‑ае.
1. Які можна агледзець, акінуць, ахапіць поглядам.
2. Які з’яўляецца аглядам (у 3 знач.). Аглядны артыкул.
3. Які мае дачыненне да афіцыйнага інспектавання, праверкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адно́сіны, -сін.
1. гл. аднесціся, адносіцца.
2. Сувязі паміж людзьмі, пэўнымі групамі або краінамі, якія ўзнікаюць у працэсе іх дзейнасці; погляд на што-н., характар паводзін, абыходжання каго-н. з кім-, чым-н.
А. паміж бацькамі і дзецьмі.
Дыпламатычныя а.
3. Дачыненне да каго-, чаго-н.; узаемная сувязь, залежнасць з’яў або іх кампанентаў.
Мець а. да гандлю.
А. прычыны да выніку.
◊
Ва ўсіх адносінах — з любога пункту гледжання.
У адносінах да каго-чаго — ужыв. ў якасці прыназоўніка са знач. напрамку дзеяння.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
бензі́навы, ‑ая, ‑ае.
Які мае дачыненне да бензіну, уласцівы бензіну. Бензінавыя пары. // Прызначаны для захоўвання бензіну. Бензінавая бочка. Бензінавая калонка. // Які працуе на бензіне. Бензінавы матор. Бензінавая запальнічка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)