вызво́ньванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. вызвоньваць, а таксама гукі гэтага дзеяння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́клепка, ‑і, ДМ ‑пцы, ж.

Дзеянне паводле дзеясл. выклепаць (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выццё, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выць, а таксама гукі гэтага дзеяння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́чыстка, ‑і, ДМ ‑тцы, ж.

Дзеянне паводле дзеясл. вычысціць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вядзе́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. весці (у 1, 2 і 6 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гаварэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. гаварыць (у 1, 2 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

га́рканне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. гаркаць, а таксама гукі гэтага дзеяння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адступа́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. адступаць — адступіць (у 1, 5, 6 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акісля́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Здольны выклікаць акісленне. Акісляльныя працэсы. Акісляльнае дзеянне. Акісляльныя ўласцівасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

алергі́я, ‑і, ж.

Змененая адчувальнасць ці рэактыўнасць арганізма на паўторнае дзеянне некаторых рэчываў.

[Грэч. allos — другі і ergon — дзеянне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)