падле́гласць, ‑і, ж.

Кніжн. Уласцівасць і стан падлеглага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пажаўце́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. пажаўцець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазакла́савасць, ‑і, ж.

Стан паводле знач. прым. пазакласавы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

памярцве́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. памярцвець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

няско́нчанасць, ‑і, ж.

Уласцівасць і стан няскончанага; незавершанасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пабуйне́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. пабуйнець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пабурэ́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. пабурэць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напаўдрымо́тны, ‑ая, ‑ае.

Блізкі да дрымотнага. Напаўдрымотны стан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

недалу́жнасць, ‑і, ж.

Разм. Уласцівасць і стан недалужнага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

недамага́нне, ‑я, н.

Хваравіты стан; нездароўе. Агульнае недамаганне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)