ты́чыцца, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -чыцца; незак., каго-чаго.

Мець адносіны, дачыненне да каго-, чаго-н.

Гэта яго не тычыцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

удзе́льны³, -ая, -ае (спец.).

Які мае адносіны да адзінкі аб’ёму, масы і пад.

У. аб’ём.

Удзельная цеплаёмістасць.

Удзельная вага (вага адзінкі аб’ёму рэчыва).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Ваенто́ргаўскі ’які мае адносіны да арганізацыі або ўстаноў ваеннага гандлю’ (КТС). З рус. военторговский.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Канша́хты ’шашні, патаемная сувязь’ (Нас.). Сапсаванае з кантакты ’адносіны’; ‑ш‑, магчыма, мае кантамінацыйны характар.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дру́жественный дружалю́бны, прыя́зны;

дру́жественная нам держа́ва дружалю́бная нам дзяржа́ва;

дру́жественные на́ции дружалю́бныя на́цыі;

дру́жественные отноше́ния дружалю́бныя (прыя́зныя) адно́сіны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

любо́вный любо́ўны;

любо́вная ли́рика любо́ўная лі́рыка;

любо́вный взгляд любо́ўны по́зірк;

любо́вное отноше́ние к де́лу любо́ўныя адно́сіны да спра́вы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ры́ночный ры́начны;

ры́ночная торго́вля ры́начны га́ндаль;

ры́ночная сто́имость ры́начная ва́ртасць;

ры́ночные отноше́ния ры́начныя адно́сіны;

ры́ночная эконо́мика ры́начная экано́міка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Напастыра́цца ’частымі дробязнымі сваркамі выклікаць непрыязныя да сябе адносіны, апастыляцца’ (Нар. сл.). Гл. настырдцца ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

камене... (а таксама каменя...).

Першая састаўная частка складаных слоў са знач.:

1) які мае адносіны да каменя (у 1 і 3 знач.), напр.: каменеапрацоўка, каменеапрацоўчы, каменедрабілка, каменеадліваны (які мае адносіны да адліўкі з каменя), каменеўборачны, каменешліфавальны, каменевыдзяляльны, каменеўтварэнне;

2) які змяшчае ў сабе камень (у 1 знач.), напр., каменебетон;

3) падобны на камень (у 1 знач.), напр., каменепадобны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

парва́ць, -ву́, -ве́ш, -ве́; -вём, -вяце́, -ву́ць; -ві́; -ва́ны; зак., што.

1. Разарваць або крыху падраць.

П. вяроўку.

П. адзенне.

2. перан., з кім. Адразу, рэзка спыніць (знаёмства, адносіны і пад. з кім-н.).

П. дыпламатычныя адносіны.

П. з ранейшымі сябрамі.

◊

Жылы парваць (разм.) — надарвацца ад цяжкай працы.

|| незак. парыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)