праклясці́, -ляну́, -ляне́ш, -ляне́; -лянём, -леняце́, -ляну́ць; -ля́ў, -ляла́, -ло́; -ляні; -ля́ты; зак., каго-што.
1. Падвергнуць праклёну (высок.).
П. здрадніка.
2. Моцна вылаяць, выказваючы гнеў, злосць, абурэнне.
П. ўсё на свеце.
|| незак. пракліна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
тра́хнуць, -ну, -неш, -не; -ні; зак. (разм.).
1. Моцна, з сілай стукнуць каго-, што-н. або чым-н.
Т. кулаком па спіне.
2. Выстраліць; забіць, застрэліць.
Т. з вінтоўкі.
Трахнулі двух ваўкоў.
|| незак. тра́хаць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Та́хкаць ’стукаць’, ’страляць (пра аўтаматычную зброю)’; ’пульсаваць, моцна біцца (пра сэрца)’, ’пра шум (у галаве, вушах і пад.)’ (ТСБМ), ’моцна біцца (пра сэрца)’ (навагр., З нар. сл.). Укр. та́хкати ’стукаць’. Гукапераймальнага паходжання, гл. тах, татах.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ушпілі́цца, ушпілюся, ушпілішся, ушпіліцца; зак.
1. Зашпіліць на сабе адзенне.
2. перан. Разм. Моцна ўхапіцца, учапіцца за што‑н. Рукі.. [Патапчыка] моцна ўшпіліліся ў Алесеў каўнер і, здаецца, згубілі здольнасць разгінацца. Чарнышэвіч. [Зося:] — Вось, будзе вам сварыцца, а то за мяне ты гатовы яшчэ за чубкі ўшпіліцца. Гартны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паве́йваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Веяць злёгку, час ад часу. Моцна парыла, а потым Стаў павейваць вецярок. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пластро́н, ‑а, м.
Моцна накрухмаленая грудзіна мужчынскай верхняй сарочкі, якая надзяваецца пад адкрытую камізэльку да фрака ці смокінга.
[Фр. plastron.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
перапало́хаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.
Вельмі моцна спалохаць, напалохаць. [Аўгіня:] — Чаго ашчэрыўся, як звер? Дзяцей насмерць перапалохаў. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
го́ласна, прысл.
Уголас, не шэптам. Голасна чытаць. // Гучна, моцна. Малатарня гула, і таму гаварыць прыйшлося ненатуральна голасна. Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́салапіцца, ‑піцца, зак.
Разм. Высунуцца з рота (пра язык). У.. [Мікіты] раптам моцна затрэсліся калені і высалапіўся язык. Лупсякоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
раздрако́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., каго-што.
Разм. Раскрытыкаваць, моцна насварыцца, прабраць каго‑н. Раздраконіць супрацоўніка на сходзе.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)