змыка́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. змыкаць — самкнуць; дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. змыкацца — самкнуцца. Змыканне радоў. Змыканне губ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адме́на, ‑ы, ж.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. адмяняць, адменьваць — адмяніць.
2. Дзеянне паводле знач. дзеясл. адмяняцца, адменьвацца — адмяніцца; змена, перамена.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
разліццё, ‑я, н.
Дзеянне паводле дзеясл. разліваць — разліць (у 2 знач.); дзеянне і стан паводле дзеясл. разліцца (у 1–3 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тапле́нне 1, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. тапіць 2.
тапле́нне 2, ‑я, н.
Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. тапіць 3.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ува́рванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. ува́рваць — увары́ць і ува́рвацца — увары́цца.
уварва́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. урыва́цца — уварва́цца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фіксава́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. фіксаваць; дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. фіксавацца. Фіксаванне сігналу. Фіксаванне малюнка. Фіксаванне плёнкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фікса́цыя, ‑і, ж.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. фіксаваць; дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. фіксавацца. Фіксацыя ўвагі. Фіксацыя тканкі. Фіксацыя землетрасення.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
наве́шванне 1, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. навешваць 1 — навесіць.
наве́шванне 2, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. навешваць 2 — навешаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
недасыпа́нне 1, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. недасыпаць 1 — недаспаць.
недасыпа́нне 2, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. недасыпаць 2 — недасы́паць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыме́шванне 1, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. прымешваць 1 — прымясіць.
прыме́шванне 2, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. прымешваць 2 — прымяшаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)