марэ́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле дзеясл. марыць (у 1 знач.).

2. Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. марыць (у 4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прасо́чванне 1, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прасочвацца ​1 — прасачыцца.

прасо́чванне 2, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прасочваць — прасачыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разліццё, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. разліваць — разліць (у 2 знач.); дзеянне і стан паводле дзеясл. разліцца (у 1–3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тапле́нне 1, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. тапіць ​2.

тапле́нне 2, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. тапіць ​3.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ува́рванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. ува́рваць — увары́ць і ува́рвацца — увары́цца.

уварва́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. урыва́цца — уварва́цца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фіксава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. фіксаваць; дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. фіксавацца. Фіксаванне сігналу. Фіксаванне малюнка. Фіксаванне плёнкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фікса́цыя, ‑і, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. фіксаваць; дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. фіксавацца. Фіксацыя ўвагі. Фіксацыя тканкі. Фіксацыя землетрасення.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выме́шванне 1, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. вымешваць ​1 — вымесіць.

выме́шванне 2, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. вымешваць ​2 — вымешаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

агале́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. агаляць — агаліць (у 1, 5 знач.); дзеянне і стан паводле дзеясл. агаляцца — агаліцца (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закі́дванне 1, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. закідваць ​1 — закі́даць.

закі́дванне 2, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. закідваць ​2 — закінуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)