Verbum

закліна́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто заклінае (у 2 знач.).

З. змей.

|| ж. закліна́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

заку́пшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто робіць закупку, займаецца закупкай чаго-н.

|| ж. заку́пшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

заснава́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто заснаваў што-н.

Заснавальнік навуковага метаду.

|| ж. заснава́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

абвінава́чаны, -ага, мн. -ыя, -ых, м.

Той, каму прад’яўлена абвінавачанне.

А. быў апраўданы судом.

|| ж. абвінава́чаная, -ай, мн. -ыя, -ых.

адку́пшчык, -а, мн. -і, -аў, м. (гіст.).

Той, хто набыў права на які-н. від дзяржаўных адходаў, падаткаў; уладальнік водкупу.

прадрака́льнік, -а, мн. -і, -аў, м. (кніжн.).

Той, хто прадракае, прадказвае што-н. наперад.

|| ж. прадрака́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

праекта́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто складае праект (у 1 знач.), аўтар праекта (у 1 знач.).

разлу́чнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто разлучыў, разлучае блізкіх адзін аднаму людзей.

|| ж. разлу́чніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

скуралу́п, -а, мн. -ы, -аў, м. (разм.).

1. Той, хто знімае скуры з забітых жывёл.

2. перан. Бязлітасны, жорсткі чалавек.

страхо́цце, -я, мн. -і, -яў, н. (разм.).

Той, хто (або тое, што) наганяе страх, палохае; нешта пачварнае, брыдкае, вельмі непрыгожае.