Verbum

а́ншлюс, ‑а, м.

Палітыка захопу Аўстрыі, якую праводзілі германскія імперыялістычныя колы пасля 1‑й сусветнай вайны.

[Ням. Anschluß — далучэнне.]

ге́лій, ‑ю, м.

Хімічны элемент, самы лёгкі пасля вадароду хімічна інертны газ без колеру і паху.

[Ад грэч. hēlios — сонца.]

мясае́д, ‑у, М ‑дзе, м.

Перыяд пасля каляд, калі па закону праваслаўнай царквы дазваляецца есці мяса.

па́залкі, ‑лак; адз. няма.

Разм. Мыльная вада, што засталася пасля мыцця бялізны. У пазалках памыў анучы.

постпазі́цыя, ‑і, ж.

Спец. Становішча слова або сказа пасля іншага слова або сказа, звязанага з ім.

[Ад лац. post — пасля і positio — становішча.]

разгаве́нне, ‑я, н.

Уст.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. разгавецца.

2. Першы скаромны дзень пасля посту.

рэвербера́цыя, ‑і, ж.

Спец. З’ява паступовага затухання гуку ў закрытых памяшканнях пасля спынення дзеяння крыніцы гуку.

[Ад лац. reverbo — адкідваю.]

рээвакуі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., каго-што.

Вярнуць (варочаць) назад пасля эвакуацыі. Рээвакуіраваць завод.

[Ад лац. re — назад і эвакуіраваць.]

салане́ць, ‑ее; незак.

Станавіцца салёным ці больш салёным. [Вада] там будзе саланець і пасля выпампоўвацца ўгару. Паслядовіч.

трасёр, ‑а, м.

Прыстасаванне ў дне снарада, дзякуючы якому снарад пры палёце пакідае пасля сябе след.