рэверберацыя, ‑і, ж.
Спец. З’ява паступовага затухання гуку ў закрытых памяшканнях пасля спынення дзеяння крыніцы гуку.
[Ад лац. reverbo — адкідваю.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)