Verbum

адмо́ўе, ‑я, н.

Слова, якое адмаўляе сэнс другога слова або фразы (часціцы «не», «ні», безасабова-прэдыкатыўныя словы «няма», «нельга»).

абдра́паць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Разм. Зрабіць, нанесці на што‑н. драпіну або многа драпін. Абдрапаць руку.

абко́с, ‑а, м.

Абкошаная паласа па канцах ці з усіх бакоў поля або сенажаці, падрыхтаваных да жніва ці касьбы.

джаната́н, ‑у, м.

1. Сорт зімовай яблыні паўночна-амерыканскага паходжання.

2. Плод гэтай яблыні — яблык чырванаватага або чырвонага колеру.

драця́нік, ‑а, м.

Лічынка жука-шчаўкуна, шкодніка сельскагаспадарчых і іншых раслін, якая жыве пад карой дрэў або ў глебе.

дэгенера́цыя, ‑і, ж.

1. Пагоршанне біялагічных і псіхічных адзнак арганізма; выраджэнне.

2. Працэс разбурэння клетак або органаў жывёльных арганізмаў.

[Лац. degenerare — выраджацца.]

дэмілітарыза́цыя, ‑і, ж.

Поўнае або частковае раззбраенне якой‑н. дзяржавы, забарона мець ёй ваенную прамысловасць, рэгулярную армію і пад.

дэндра́рый, ‑я, м.

Участак батанічнага саду або спецыяльны сад, дзе ў адкрытым грунце культывуюцца розныя віды дрэў і кустоў.

[Ад грэч. dendron — дрэва.]

заварушы́ць, ‑рушу, ‑рушылі, ‑рушыць; зак., што або чым.

Пачаць варушыць. // Варухнуць, зварухнуць. Заварушыць пальцамі. □ Ціхі ветрык заварушыў кусты. Чарот.

мардо́ўнік, ‑у, м.

Шматгадовая травяністая расліна сямейства складанакветных з жоўтымі, сінімі, фіялетавымі або белымі кветкамі, сабранымі ў густую гронку.