боекампле́кт, ‑а, М ‑кце, м.

Пэўная колькасць боепрыпасаў (снарадаў, патронаў і пад.), устаноўленая на адзінку артылерыйскага або стралковага ўзбраення.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)