Verbum

нападсо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Падсунуць пад што‑н. або да чаго‑н. вялікую колькасць якіх‑н. прадметаў.

насклада́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Скласці ў адно або некалькі месцаў многа чаго‑н. Наскладаць сала ў кублы.

нахвалява́цца, ‑лююся, ‑люешся, ‑люецца; зак.

Моцна або доўга пахвалявацца. — Нахвалявалася — страхі — .. [Ірына] сказала гэта прыцішаным голасам, шчыра і даверліва. Сапрыка.

нахво́снік, ‑а, м.

Частка вупражы — рэмень, які ідзе па спіне каня ад сядла або падсядзёлка і праходзіць пад хвастом.

неадзе́ты, ‑ая, ‑ае.

1. Які не мае на сабе адзення; голы.

2. Дрэнна адзеты або адзеты не па сезону.

непрахо́днасць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць непраходнага.

2. Спец. Няздольнасць прапускаць што‑н. (аб органах чалавека або жывёлы). Непраходнасць кішэчніка.

про́шывень, ‑шыўня, м.

Спец. Інструмент у выглядзе ўсечанага конуса для праціскання адтулін або паглыбленняў пры коўцы і штампоўцы металу.

прыме́тнік, ‑а, м.

Часціна мовы, якая абазначае якасць, уласцівасць або прыналежнасць прадмета і змяняецца па родах, склонах і ліках.

паплёскваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Плёскаць злёгку або час ад часу. Было ціха. Толькі паплёсквала аб бераг Свіслач. Васілеўская.

папрако́лваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Пракалоць што‑н. у многіх месцах або ўсё, многае. Папраколваць паперу. Папраколваць шыны.