надзіві́ць, ‑дзіўлю, ‑дзівіш, ‑дзівіць; зак., каго.
Разм. Здзівіць усіх, многіх або неаднаразова каго‑н. Ну і надзівіў ты нас!
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)