светасузіра́нне, ‑я, н.
Сукупнасць перакананняў, поглядаў на свет (у 1 знач.). Пазней казкі пра жывёл страцілі сувязь свайго рэальнага зместу з міфалагічным светасузіраннем старажытнага чалавека. Саламевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
се́рвіс, ‑у, м.
Абслугоўванне насельніцтва, задавальненне яго бытавых патрэбнасцей. // Сукупнасць арганізацый, абавязкам якіх з’яўляецца абслугоўванне бытавых патрэбнасцей насельніцтва і стварэнне розных выгод для яго. Служба сервісу.
[Англ. service — служба, абслугоўванне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Тэ́хніка ‘сукупнасць прыёмаў і машын; навыкі дзейнасці’ (ТСБМ, Некр. і Байк., Ласт., Пятр.). Еўрапеізм, што распаўсюдзіўся з ням. Technik ‘тс’ у сярэдзіне XIX ст. Праз новалац. technika выводзіцца з грэч. τέχνη ‘майстэрства, уменне’ (Фасмер, 4, 54; ЕСУМ, 5, 563; Арол, 4, 69).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
біяцэно́з, ‑у, м.
Прыродная або штучна ўтвораная сукупнасць арганізмаў, якія насяляюць участак біясферы, удзельнічаюць у кругавароце рэчываў і маюць пэўныя адносіны паміж сабою і іншымі фактарамі асяроддзя.
[Ад грэч. bíos — жыццё і koinós — агульны.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
карст, ‑у, М ‑сце, м.
Сукупнасць з’яў (правалы, пячоры, варонкападобныя паглыбленні і інш.), якія ўзнікаюць ад растварэння горных народ (вапнякоў, гіпсаў, каменнай солі і пад.) прыроднымі водамі.
[Ад геагр. назвы.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бюджэ́т, -у, М -жэ́це, мн. -ы, -аў, м.
1. Каштарыс расходаў і даходаў дзяржавы, прадпрыемства або ўстановы на пэўны тэрмін.
Б. інстытута.
2. Сукупнасць асабістых даходаў і расходаў на пэўны тэрмін.
Сямейны б.
|| прым. бюджэ́тны, -ая, -ае (да 1 знач.).
Бюджэтныя асігнаванні.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
кампа́нія², -і, мн. -і, -ній, ж.
1. Сукупнасць ваенных аперацый, аб’яднаных агульнай стратэгічнай мэтай.
Руска-японская к.
2. Перыяд знаходжання карабля ў плаванні або ваенных аперацый флоту.
3. Мерапрыемствы для ажыццяўлення чарговай важнай грамадска-палітычнай або гаспадарчай задачы.
Выбарчая к.
Пасяўная к.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
та́ктыка, -і, ДМ -тыцы, ж.
1. Майстэрства падрыхтоўкі і вядзення бою; спосабы і прыёмы вядзення бою.
Партызаны прытрымліваліся ў баі асобай тактыкі.
2. перан. Сукупнасць сродкаў і прыёмаў для дасягнення мэты.
Тут яна змяніла тактыку сваіх паводзін.
|| прым. такты́чны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Саста́ў ’сукупнасць частак, прадметаў, якія складаюць цэлае; склад’ (ТСБМ). Рус. соста́в, ст.-рус., ст.-слав. съставъ. У сучаснай беларускай мове з рускай, на што ўказвае прыстаўка са‑ (параўн. Крукоўскі, Уплыў, 56). Да со‑ставитъ; лічаць (гл. Фасмер, 3, 727 і наст.) калькай грэч. слова.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ранго́ўт, ‑а, М ‑гоўце, м.
Спец. Сукупнасць драўляных або стальных прыстасаванняў на судне (мачты, рэі і пад.), якія служаць для пастаноўкі і расцягвання парусоў, падымання цяжараў, падачы сігналаў.
[Гал. rondhout.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)