вы́жаць 1, ‑жну, ‑жнеш, ‑жне; 
Зжаць на якой‑н. плошчы што‑н. 
вы́жаць 2, ‑жму, ‑жмеш, ‑жме; 
Падняць паступова штангу, гіру і пад. ад грудзей уверх.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́жаць 1, ‑жну, ‑жнеш, ‑жне; 
Зжаць на якой‑н. плошчы што‑н. 
вы́жаць 2, ‑жму, ‑жмеш, ‑жме; 
Падняць паступова штангу, гіру і пад. ад грудзей уверх.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
згнаі́ць, згнаю, згноіш, згноіць; 
Дапусціць да гніення, зрабіць непрыгодным для ўжывання. 
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пава́жыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; 
1. Вызначыць вагу, цяжар каго‑, чаго‑н.; узважыць. 
2. Узважыць усё, многае або ўсіх, многіх. 
3. і 
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хто-ніхто́, каго-нікаго, каму-нікаму, каго-нікаго, кім-нікім, аб кім-нікім, 
Хто-небудзь з людзей; некаторыя людзі. 
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Ку́зла 1 ’чараўніцтва’ (полацк., Суднік, вусн. паведамл.). Параўн. 
◎ Ку́зла 2 ’закрутка з каласоў на ніве 
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ма́гля ’часовая ўкладка снапоў 
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Сле́цце (сьле́цьце) ‘плады’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
хвалява́ць, ‑люю, ‑люеш, ‑люе; 
1. Выклікаць вагальны рух, ад якога ўтвараюцца хвалі. 
2. Прыводзіць у трывожны, узбуджаны стан; непакоіць. 
3. Падбухторваць, схіляць да хваляванняў (у 3 знач.); выклікаць хваляванні (у 3 знач.). 
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Плы́сці, плысць, плусць, плусці́, плаўсці́, плыць ’перамяшчацца па паверхні вады’, ’плыць на караблі, лодцы’, ’цячы’, ’плаўна рухацца, ісці’, ’высыпацца (аб жыце)’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
асьмі́на, ‑ы, 
1. Старая мера аб’ёму сыпкіх цел, роўная палове чвэрці ці 1/8 бочкі (каля 105 л). 
2. Пасудзіна мерай на тры пуды збожжа. 
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)