віско́зны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да віскозы. Віскозны завод. Віскозная вытворчасць. // Зроблены з віскозы. Віскозная тканіна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абро́чны 1, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да плацяжу або атрымання аброку ​1; чыншавы. Аброчныя сяляне. Аброчныя плацяжы.

абро́чны 2, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да аброку ​2. Паглядзеў [Сёмка] і супакоіўся — было ўсё пад рукамі: прытуплены зрэзаны плуг, аброчная торба з кормам каню, прыпон і жакетка. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

або́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да абояў. Абойныя ўзоры. Абойная папера. // Прызначаны для вырабу абояў. Абойная фабрыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абша́рніцкі, ‑ая, ‑ае.

Які належыць абшарніку, мае дачыненне да абшарніка. [Паддубны:] — З дымам пажараў пускаюць паўстанцы абшарніцкія маёнткі. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бюракраты́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да бюракратызму, да бюракратыі, уласцівы ім. Бюракратычны лад. Бюракратычныя адносіны да наватарства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

агаро́дны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да агароду. Агародная зямля. Агародная брыгада. // Які расце на агародзе. Агародныя расліны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аздо́бны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да аздобы, служыць для аздобы. Паўшаўковы аздобны шнур. Аздобны цэх. Аздобныя работы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акупацы́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да акупацыі. Акупацыйныя парадкі. Акупацыйны рэжым. // Які ажыццяўляе рэжым ваеннай акупацыі. Акупацыйныя ўлады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

алфаві́тны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да алфавіта. Алфавітнае пісьмо. Алфавітная кніга. // Размешчаны паводле алфавіта. Алфавітны паказальнік. Алфавітны каталог.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вака́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае дачыненне да спеваў, прызначаны для выканання голасам. Вакальнае майстэрства. Вакальны твор. Вакальная музыка.

[Ад лац. vocalis — гучны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)