унікне́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. унікаць (у 1 знач.) — унікнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уплята́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. уплятаць — уплесці (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

упу́ск, ‑у, м.

Дзеянне паводле дзеясл. упускаць — упусціць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

упуска́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. упускаць — упусціць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

урабля́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. урабляць — урабіць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уратава́нне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. уратаваць і уратавацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ускаламу́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. ускаламучваць — ускаламуціць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усо́л, ‑у, м.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. усольваць — усаліць; засол.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

устава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. уставаць — устаць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

устаўля́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. устаўляць — уставіць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)