выко́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. выкочваць — выкаціць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выле́чванне, ‑я, н.

Дзеянне і працэс паводле знач. дзеясл. вылечваць — вылечыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выліва́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. выліваць — выліць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вымыва́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. вымываць — вымыць (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выпада́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. выдадаць — выпасці (у 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выро́шчванне, ‑я, н.

Дзеянне і працэс паводле знач. дзеясл. вырошчваць — вырасціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вырыва́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. вырываць ​1 — вырваць ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

высе́йванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. высейваць — высеяць (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выска́льванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выскальваць — выскаліць, выскальвацца — выскаліцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выскаля́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выскаляць — выскаліць, выскаляцца — выскаліцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)