пакараце́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -е́е; зак.

Стаць карацейшым.

Сукенка пакарацела.

З надыходам зімы дні пакарацелі.

|| наз. пакарачэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

штурва́л, -а, мн. -ы, -аў, м.

Рулявое кола на судне, самалёце, камбайне.

Стаць за ш. карабля.

|| прым. штурва́льны, -ая, -ае.

Ш. трос.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

развары́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ва́рыцца; зак.

Варачыся, стаць зусім мяккім або занадта мяккім.

Фасоля надта разварылася.

|| незак. разва́рвацца, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

раздурэ́ць, -э́ю, -э́еш, -э́е; зак. (разм.).

1. Стаць дуроным, непаслухмяным.

Хлопчык зусім раздурэў.

2. Распусціцца, разленавацца.

Раздурэў чалавек, не хоча нічога рабіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

растапі́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -то́піцца; зак.

Стаць вадкім у выніку награвання.

Воск растапіўся.

|| незак. растапля́цца, -я́ецца і расто́плівацца, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

расчы́сціцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -іцца; зак.

Стаць чыстым, свабодным ад чаго-н.

Неба расчысцілася ад хмар.

|| незак. расчышча́цца, -а́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Разняха́яцьстаць лянівым’ (Ян.). Утворана ад часціцы няха́й, як разво́йкацца.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дубка́ нареч.

1. ды́бом;

2. на дыбы́;

валасы́ ста́лі д. — во́лосы ста́ли ды́бом;

стаць д. — стать на дыбы́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Надубы́рыцца ’наставіць хіб, надзьмуцца, натапырыцца’ (Юрч. Сін.). Новаўтварэнне на базе фразеалагізма стаць дубарам (дубырым, Бяльк.) ’стаць на дыбы; натапырыцца’, што звязана з дуб, параўн. тыпалагічную паралель: ням. sich bäumend ’устаючы на дыбы’ пры Baum ’дрэва’ (Фасмер, 1, 549). Гл. дуба.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Размузне́цьстаць мяккім, ператварыцца ў месіва’ (Скарбы). Ад муза́2 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)