Verbum

ло́тас, ‑а і ‑у, м.

Паўднёвая шматгадовая травяністая водная расліна сямейства лотасавых з прыгожымі буйнымі кветкамі. // ‑у, зб. Зараснік гэтай расліны.

[Грэч. lōtés.]

маніёк, ‑у, м.

1. Вечназялёная, трапічная кустовая расліна сямейства малачаевых, з карэнняў якога атрымліваюць муку.

2. Мука з карэнняў гэтай расліны.

[Ісп. manioca ад інд. mandihoca.]

каласавы́, ‑ая, ‑ое.

Які мае суквецце ў выглядзе коласа. Каласавыя культуры. // у знач. наз. каласавы́я, ‑ых. Злакавыя збожжавыя расліны. Раннія каласавыя.

агуро́к, ‑рка, м.

1. Агародная расліна сямейства гарбузовых з паўзучым сцяблом і зялёным прадаўгаватым плодам.

2. Плод гэтай расліны. Насенны агурок.

вінагра́д, ‑у, М ‑дзе, м.

1. Пладовая павойная расліна сямейства вінаградавых.

2. зб. Буйныя сакавітыя ягады гэтай расліны, якія растуць гронкамі.

вы́мерлы, ‑ая, ‑ае.

Які вымер, не пакінуўшы патомства (пра род, сямейства і пад.). Момант — вымерлая жывёліна. // Які знік, перавёўся (пра расліны).

экзо́ты, ‑аў; адз. экзот, ‑а, М ‑зоце, м.

Дрэвавыя і хмызняковыя расліны, не характэрныя для дадзенай мясцовасці і акліматызаваныя ў ёй.

эфіраале́йны, ‑ая, ‑ае.

Такі, які мае ў сабе эфірны алей (пра расліны). Эфіраалейныя культуры. // Звязаны з атрыманнем эфірных алеяў. Эфіраалейная прамысловасць.