зубо́к
1. уменьш.-ласк. зубо́к, -бка́ м.;
зу́бки мн. зу́бкі, -бак;
2. техн. зубо́к, -бка́ м.;
зубки́ мн. зубкі́, -ко́ў;
◊
подари́ть (приноси́ть, принести́) на зубо́к падары́ць (прыно́сіць, прыне́сці) на зубо́к;
знать (вы́учить) на зубо́к знаць, ве́даць (вы́вучыць) на зубо́к;
попа́сть на зубо́к (кому) тра́піць на зубо́к (каму).
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
встре́титься (с кем, чем, кому, чему) сустрэ́цца (з кім, чым, каму, чаму), разг. стрэ́цца (з кім, чым, каму, чаму), спатка́цца (з кім, чым); (попасться навстречу) тра́піцца (каму, чаму, хто, што); напатка́цца (каму, чаму, хто, што);
в лесу́ нам встре́тился волк у ле́се нам тра́піўся (напатка́ўся) воўк.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
очко́
1. ачко́, -ка́ ср.;
дать не́сколько очко́в вперёд даць не́калькі ачко́ў напе́рад;
2. (глазок, отверстие) во́чка, -ка ср.;
втира́ть очки́ (кому-л.) настаўля́ць акуля́ры (каму-небудзь), пуска́ць тума́н у во́чы (каму-небудзь); уво́дзіць у зман (каго-небудзь), зама́зваць во́чы (каму-небудзь), забіва́ць ба́кі (каму-небудзь).
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
слома́ть сов. злама́ць; палама́ць;
слома́ть стул злама́ць (палама́ць) стул;
слома́ть сопротивле́ние проти́вника злама́ць супраціўле́нне праці́ўніка;
◊
слома́ть себе́ ше́ю (го́лову) скруці́ць (злама́ць) сабе́ ка́рак;
слома́ть зу́бы (на чём) палама́ць зу́бы (на чым);
слома́ть лёд злама́ць лёд;
слома́ть рога́ (кому) злама́ць ро́гі (каму);
чёрт но́гу слома́ет чорт нагу́ зло́міць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сове́тIV м. (указание) пара́да, -ды ж.; ра́да, -ды ж.;
обрати́ться к кому́-л. за сове́том звярну́цца да каго́-не́будзь па пара́ду;
по сове́ту врача́ па пара́дзе ўрача́;
◊
жить в любви́ и сове́те уст. жыць у любві́ і зго́дзе;
сове́т да любо́вь любо́ў ды лад (зго́да).
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
жартава́ць несов.
1. (весело и забавно говорить, поступать) шути́ть;
2. (з каго, чаго) шути́ть (над кем, чем), труни́ть (над кем, чем);
3. (говорить остроты) остри́ть, остросло́вить;
4. (относиться к кому-, чему-л. несерьёзно) шути́ть, игра́ть;
◊ жарту́еш! — шу́тишь!;
ж. з агнём — шути́ть с огнём
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыслу́хацца (да каго, чаго) сов.
1. прислу́шаться (к чему), вслу́шаться (во что);
п. да гу́таркі — прислу́шаться к разгово́ру, вслу́шаться в разгово́р;
2. перен. (принять к сведению) прислу́шаться (к кому, чему);
п. да грама́дскай ду́мкі — прислу́шаться к обще́ственному мне́нию;
3. разг. (привыкнуть) прислу́шаться
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
далучы́ць сов.
1. (да каго, чаго) присоедини́ть (к кому, чему); приобщи́ть (к чему); присовокупи́ть (к чему);
д. каро́ву да ста́тка — присоедини́ть коро́ву к ста́ду;
д. дакуме́нты да спра́вы — присоедини́ть (приобщи́ть, присовокупи́ть) докуме́нты к де́лу;
2. (да каго, чаго) причи́слить (к кому, чему);
дарэ́мна вы ~чы́лі яго́ да лі́ку філо́сафаў — напра́сно вы причи́слили его́ к числу́ фило́софов;
3. (да чаго) (познакомить с чем-л., привлечь к участию в чём-л.) приобщи́ть (к чему); вовле́чь (во что);
д. дзяце́й да музы́чнай культу́ры — приобщи́ть дете́й к музыка́льной культу́ре;
д. да размо́вы — вовле́чь в разгово́р
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кружи́ть несов.
1. (вертеть кого, что) круці́ць;
ве́тер кру́жит пыль ве́цер кру́ціць пыл;
2. (описывать круги, блуждать) кружы́ць;
в не́бе кружи́л ко́ршун у не́бе кружы́ў каршу́н;
мы до́лго кружи́ли, пока́ добрали́сь до дере́вни мы до́ўга кружы́лі, паку́ль дабра́ліся да вёскі;
кружи́ть го́лову (кому-л.) круці́ць галаву́ (каму-небудзь);
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
уро́к в разн. знач. уро́к, -ка м.;
уро́к иностра́нного языка́ уро́к заме́жнай мо́вы;
э́то послу́жит ему́ уро́ком гэ́та паслу́жыць (бу́дзе) яму́ ўро́кам;
брать уро́ки (чего-л. у кого-л.) браць уро́кі (чаго-небудзь у каго-небудзь);
дава́ть уро́ки (где-л., кому-л.) дава́ць уро́кі (дзе-небудзь, каму-небудзь).
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)