кружи́ть
1. (вертеть кого, что) круці́ць;
ве́тер кру́жит пыль ве́цер кру́ціць пыл;
2. (описывать круги, блуждать) кружы́ць;
в не́бе кружи́л ко́ршун у не́бе кружы́ў каршу́н;
мы до́лго кружи́ли, пока́ добрали́сь до дере́вни мы до́ўга кружы́лі, паку́ль дабра́ліся да вёскі;
кружи́ть го́лову (кому-л.) круці́ць галаву́ (каму-небудзь);
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)