удвае́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. удвойваць — удвоіць; дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. удвойвацца — удвоіцца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пля́сканне, ‑я, н.
Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. пляскаць — пляснуць.
пляска́нне 1, ‑я, н.
Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. пляскаць 1.
пляска́нне 2, ‑я, н.
Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. пляскаць 2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
з’ядна́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле дзеясл. з’яднаць (у 2, 3 знач.); дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. з’яднацца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сычэ́нне 1, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. сыціць.
сычэ́нне 2, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. сычэць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ха́панне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. ха́паць — ха́пнуць.
хапа́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. хапа́ць — хапану́ць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
згушчэ́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. згушчаць — згусціць; дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. згушчацца — згусціцца. Згушчэнне малака.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
курэ́нне, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле дзеясл. курыць (у 1 знач.).
2. Дзеянне паводле дзеясл. курыць (у 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
лушчэ́нне, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. лушчыць.
2. Дзеянне і стан паводле дзеясл. лушчыцца (у 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кі́нуцца, -нуся, -нешся, -нецца; -нься; зак.
1. Хутка рынуцца куды-н.
К. на дапамогу.
К. на ворага.
К. за кім-н.
2. Паспешліва, імкліва пачаць якое-н. дзеянне.
К. ў спрэчку.
К. дапамагаць.
3. Праявіць моцнае імкненне да каго-н. у выражэнні якіх-н. пачуццяў.
К. на шыю.
4. Напасці, накінуцца на каго-, што-н.
Сабака кінуўся на незнаёмага.
5. Скокнуць з вышыні.
К. з берага ў рэчку.
◊
Кінуцца ў вочы — стаць асабліва прыметным.
|| незак. кі́дацца, -аюся, -аешся, -аецца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
устанаві́ць, -наўлю́, -но́віш, -но́віць; -но́ўлены; зак., што.
1. Паставіць належным чынам.
У. генератар.
У. прыцэл.
2. Вызначыць, назначыць, зацвердзіць, увесці ў дзеянне.
У. дзяжурства.
У. дні адпачынку.
У. нормы выпрацоўкі.
3. Наладзіць, ажыццявіць.
У. сувязь з кім-н.
4. і з дадан. Выявіць, вызначыць; давесці, адкрыць.
У., што чалавек не вінаваты.
У. ісціну.
|| незак. устана́ўліваць, -аю, -аеш, -ае і устанаўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.
|| наз. устано́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж. (да 1 знач.) і устанаўле́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)