абазва́цца, абзаву́ся, абзаве́шся, абзаве́цца; абзавёмся, абзавяце́ся, абзаву́цца; абзаві́ся; зак.
1. Падаць голас; адазвацца, адклікнуцца; аддацца рэхам.
На досвітку абазваўся певень.
А. на голас.
|| незак. абзыва́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.
2. Даць знаць пра сябе якім-н. спосабам (лістом і г.д.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
вы́йсце, ‑я, н.
1. Месца для выхаду куды‑н. Выйсце на перон. □ Хлопцы кінуліся ўглыб лесу, але і там іх сустрэла засада. Ніякага выйсця з пасткі ўжо не было. Няхай.
2. перан. Спосаб вырашэння чаго‑н. Цэлую ноч праседзеў Алесь над вылічэннямі, але ніякага выйсця не знайшоў. Броўка.
•••
Даць выйсце чаму гл. даць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адгадава́ць, ‑дую, ‑дуеш, ‑дуе; зак., каго-што.
1. Даць магчымасць адрасці, дасягнуць значных памераў. Адгадаваць бараду.
2. Выгадаваць, адкарміць. Адгадаваць кабана.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
панадава́ць, ‑даю, ‑даеш, ‑дае; ‑даём, ‑даяце, ‑даюць; зак., чаго і без дап.
Разм. Даць каму‑н. многа чаго‑н. Панадаваць падарункаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
перавяза́цца, ‑вяжуся, ‑вяжашся, ‑вяжацца; зак.
1. Падвязаць, павязаць сябе чым‑н. Перавязацца поясам.
2. Налажыць сабе (або даць налажыць сабе) павязку.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Махіндра́ла ’?’ (слуц., Карскі, Труды, 383), драг. махандра́лэ ’вучні вучылішча механізацыі, якія адрозніваліся ад мясцовых хлопцаў знешняй неахайнасцю, не падагнанай паводле росту вопраткай і да т. п.’ Славен. mahedráti ’хістацца, няўклюдна хадзіць, матаць галавой’, адпаведна mahadrálo, mahedrálo ’расхлябаны, абвіслы, які хістаецца, калываецца’. Экспрэсіўнае ўтварэнне ад маха́ць (Бязлай, 2, 161) і суфікса ‑dralo. Інакш махні‑драла ’даць драла, даць трапака, лататы’ (Шат., Федар. 4). Да махну́ць і дра́ла (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Пешака́, пешэка́, пішака́ ’пяшком’ (калінк., З нар. сл.; Нар. Гом.; кобр., Сл. ПЗБ) — адназоўнікавыя прыслоўі (як драпака́ ў выразе: даць драпака́ ’даць лататы’) у форме Р. скл. адз. л., утвораныя пры дапамозе суф. ‑ак (⁺пяша́к), як бел. яда́к, драг. йізда́к ’яздок’. Параўн. таксама польск. pieszaka ’пяшком’, чэш. pešák ’пехацінец’, серб.-харв. пѐшак ’тс’, ’пешаход’, ’пешка’, макед. пешак ’тс’, славен. pešák ’пешаход, хадок’, ’пехацінец’, балг. пешак ’тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
канцэ́рт, -а, М -рце, мн. -ы, -аў, м.
1. Публічнае выкананне музычных і іншых твораў.
Эстрадны к.
Даць к.
2. Буйны музычны твор для аднаго інструмента ў суправаджэнні аркестра.
К. для фартэпіяна з аркестрам.
|| прым. канцэ́ртны, -ая, -ае.
Канцэртная зала.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
зберагчы́, -рагу́, -ражэ́ш, -ражэ́; -ражо́м, -ражаце́, -рагу́ць; збяро́г, зберагла́, -ло́; -ражы́; -ражо́ны; зак., каго-што.
Захаваць, не даць знікнуць, сапсавацца, прапасці.
З. час.
З. грошы.
З. прадукты.
|| незак. зберага́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
|| наз. зберажэ́нне, -я, н.
|| прым. зберага́льны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
вярну́ць¹, -ну́, ве́рнеш, ве́рне; -ні́; ве́рнуты; зак., каго-што.
1. Аддаць узятае назад.
В. доўг.
2. Прымусіць або даць магчымасць вярнуцца назад.
В. дамоў.
В. бацьку дзецям.
В. да жыцця (вылечыць).
|| незак. вярта́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і варо́чаць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)