Verbum

ву́чань, -чня, мн. -чні, -чняў, м.

1. Той, хто вучыцца ў школе ці ў прафесійна-тэхнічным вучылішчы.

В. сярэдняй школы.

В. рамеснага вучылішча.

2. Той, хто вучыцца чаму-н. у каго-н.

В. шаўца.

В. слесара.

3. Паслядоўнік чыйго-н. вучэння (да 2 знач.); той, хто вывучыў што-н. пад кіраўніцтвам каго-н.

В. славутага генетыка Вавілава.

Дастойны в. свайго настаўніка.

|| ж. вучані́ца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. вучнёўскі, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.).

налётчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Грабежнік, той, хто займаецца налётамі (у 3 знач.).

|| ж. налётчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

нарыхто́ўшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто займаецца нарыхтоўкамі.

|| ж. нарыхто́ўшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. нарыхто́ўшчыцкі, -ая, -ае.

натуралі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

1. Той, хто вывучае, даследуе прыроду.

Гурток юных натуралістаў.

2. Паслядоўнік натуралізму.

перасме́шнік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Той, хто любіць высмейваць, перадражніваць каго-н.

|| ж. перасме́шніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

піску́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м. (разм.).

Той, хто часта пішчыць.

|| ж. піску́ха, -і, ДМ -ку́се, мн. -і, -ку́х.

плаце́льшчык, -а, мн. -і, -аў, м. (афіц.).

Той, хто ўносіць плацеж, плацяжы.

П. падаткаў.

|| ж. плаце́льшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

грабе́жнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто займаецца грабяжом.

|| ж. грабе́жніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. грабе́жніцкі, -ая, -ае.

дара́дчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто дае парады.

Цікавы і дасведчаны д.

|| ж. дара́дчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.