падво́зчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца падвозам чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праці́ршчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца праціркай чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папра́ўшчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца папраўкай чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плюсо́ўшчык, ‑а, м.

Спец. Рабочы, які займаецца плюсоўкай, плюсаваннем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апара́тчык, ‑а, м.

Рабочы, які наглядае за работай апаратуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апрацо́ўшчык, ‑а, м.

Рабочы, спецыяліст па апрацоўцы чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асфальто́ўшчык, ‑а, м.

Рабочы, заняты на асфальтабетонных дарожных работах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аўтаге́ншчык, ‑а, м.

Разм. Рабочы, які займаецца аўтагеннай зваркай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бавоўнапрадзі́льшчык, ‑а, м.

Рабочы, які працуе на бавоўнапрадзільным прадпрыемстве.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абкла́дчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца абкладваннем чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)