пла́стыка, -і, ДМ -тыцы, ж.
1. Сукупнасць мастацтваў, якія ствараюць аб’ёмныя формы (скульптура, разьба; спец.).
2. Мастацтва рытмічных і грацыёзных рухаў цела.
3. Тое, што і пластычнасць (гл. пластычны ў 4 знач.).
|| прым. пласты́чны, -ая,-ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
вы́стаўка, -і, ДМ -таўцы, мн. -і, -тавак, ж.
Сукупнасць прадметаў, размешчаных дзе-н. для агляду, а таксама месца, дзе яны сабраны.
Сельскагаспадарчая в.
В. карцін.
В.-продаж (з прадажай экспанатаў).
|| прым. вы́ставачны, -ая, -ае.
Выставачная зала.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
аргані́зм, -а, мн. -ы, -аў, м.
1. Усякая жывая істота, расліна.
Развіццё арганізмаў.
2. Сукупнасць фізічных і духоўных уласцівасцей чалавека.
Здаровы а.
3. Складанае арганізаванае адзінства (перан.).
Дзяржаўны а.
|| прым. аргані́зменны, -ая, -ае (да 1 знач.; спец.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
літарату́ра, ‑ы, ж.
1. Сукупнасць твораў пісьменнасці таго ці іншага народа.
2. Від мастацтва, характэрнай рысай якога з’яўляецца стварэнне мастацкіх вобразаў пры дапамозе слова, мовы; творы гэтага віду мастацтва. Руская літаратура. Беларуская літаратура.
3. Сукупнасць друкаваных твораў якой‑н. галіны ведаў, па якому‑н. спецыяльнаму пытанню. Палітычная літаратура. Тэхнічная літаратура.
•••
Мастацкая літаратура — тое, што і літаратура (у 2 знач.).
[Лац. litteratura.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тыпа́ж, ‑у, м.
1. Сукупнасць тыпаў, узораў, мадэлей якіх‑н. дэталей. Тыпаж самалётаў. Пашырэнне тыпажу металаапрацоўчых станкоў.
2. Сукупнасць прыкмет, характэрных для якога‑н. грамадскага разраду, тыпу людзей. Сацыяльны тыпаж. □ Тыпаж бярэцца сакавіты, персанажы выкрываюць сябе праз учынкі, без надакучлівага маралізавання. Лужанін.
3. Акцёр з яркай характэрнай знешнасцю, які падыходзіць па сваіх даных для пэўнай ролі.
[Фр. typage.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
папуля́цыя, ‑і, ж.
Спец. Сукупнасць асобін аднаго віду жывёл або раслін, якія займаюць пэўную тэрыторыю і ўзнаўляюць сябе на працягу вялікай колькасці пакаленняў.
[Ад лац. populus — насельніцтва.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
асірыяло́гія, ‑і, ж.
Навука аб мовах, пісьменнасці, культуры і гісторыі Асірыі і Вавілоніі, а таксама сукупнасць навук, якія вывучаюць цывілізацыі, што карысталіся клінапісам.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гукаізаля́цыя, ‑і, ж.
Здольнасць не дапускаць пранікнення гукаў і шуму, а таксама сукупнасць сродкаў, якія забяспечваюць непранікальнасць гукаў, шуму. Гукаізаляцыя памяшкання. Павысіць гукаізаляцыю.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дакументалі́стыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.
Сукупнасць дакументальных твораў мастацтва. Дакументалістыка ў нас займае добрую долю ў кніжнай прадукцыі, што выпускаецца выдавецтвамі. «Полымя».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
санітары́я, ‑і, ж.
1. Сукупнасць мерапрыемстваў, накіраваных на захаванне і ажыццяўленне правіл гігіены, на ахову здароўя насельніцтва.
2. Уст. Тое, што і гігіена.
[Ад лац. sanitas — здароўе.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)