сцвярджа́льны, -ая, -ае.

1. Які выказвае згоду з чым-н., пацвярджае што-н.

С. адказ.

2. Які замацоўвае, устанаўлівае што-н.

С. пафас рамана.

3. Які мае ў сабе сцверджанне (спец.).

С. сказ.

Сцвярджальнае суджэнне.

|| наз. сцвярджа́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паняво́лі, прысл.

Насуперак жаданню, па неабходнасці. — Паняволі будзеш пасціць, калі ў кубле пуста. Чарнышэвіч. [Марыля:] Як бы там сабе ні было, а нам трэба думаць, як далей жыць. Паняволі мусім сабе даваць якую раду. Купала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падмаладзі́цца, ‑ладжуся, ‑лодзішся, ‑лодзіцца; зак.

Разм. Надаць сабе больш свежы, малады выгляд.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падмалява́цца, ‑лююся, ‑люешся, ‑люецца; зак.

Разм. Крыху, злёгку падфарбаваць сабе губы, шчокі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нядо́казны, ‑ая, ‑ае.

Які не мае ў сабе доказаў; непераканаўчы. Нядоказны вывад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нарумя́ніцца, ‑нюся, ‑нішся, ‑ніцца; зак.

Нацерці, пакрыць сабе твар румянамі. Жанчына нарумянілася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нафіксатуа́рыцца, ‑руся, ‑рышся, ‑рыцца; зак.

Разм. Намазаць сабе фіксатуарам (валасы, вусы, бараду).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ненаціскны́, ‑ая, ‑ое.

Які не мае на сабе націску. Ненаціскны склад слова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

поўнагало́сны, ‑ая, ‑ае.

Які з’яўляецца поўнагалоссем, змяшчае ў сабе поўнагалоссе. Поўнагалосныя спалучэнні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бітуміно́зны, ‑ая, ‑ае.

Які ўтрымлівае ў сабе бітумы. Бітумінозныя пароды. Бітумінозныя сланцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)