Пако́т 1 ’столь’ (
Пако́т 2 ’
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Пако́т 1 ’столь’ (
Пако́т 2 ’
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
круг, ‑а,
1. Частка плоскасці, абмежаваная акружнасцю.
2. Круглы ўчастак якой‑н. паверхні.
3. Прадмет, падобны па форме да круга або
4.
5.
6.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сфе́ра, ‑ы,
1. Шар ці яго паверхня знутры (пра зямны шар, купал неба).
2. У геаметрыі — замкнутая паверхня, усе пункты якой аднолькава аддалены ад цэнтра; паверхня шара.
3.
4. Грамадскае акружанне, асяроддзе.
5.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Рол ’цыліндр, вал, каток, які круціцца’, ро́лік ’невялікае металічнае колца (на ножках мэблі, раяля)’, ’фарфоравы ізалятар для замацавання электрычных правадоў’, рол ’машына для размолу валакністых матэрыялаў, якія служаць для вырабу паперы, кардону’, ’скрутак цыліндрычнай формы з лістоў або суцэльнай паласы якога-небудзь матэрыялу’, (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Руле́т ’кумпяк, з якога вынята костка і якому нададзена форма каўбасы’, ’ежа з сечанага мяса ці бульбы з якой-небудзь начынкай, запечаная ў выглядзе прадаўгаватага кавалка, звычайна акруглай формы’, ’пірог з цеста, згорнутага ў некалькі слаёў з салодкай начынкай’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Тры́ца ‘драўлянае колца ў калаўроце, праз якое шнурам перадаецца рух шпульцы’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ка́мерны 1, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да камеры (у 1 знач.).
2. Які складаецца з намер, мае камеру (у 2 знач.).
3. Які атрымліваецца ў асобых камерах, прыгатаўляецца ў камеры.
ка́мерны 2, ‑ая, ‑ае.
Прызначаны для аднаго або некалькіх выканаўцаў (пра музычныя творы).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пакруці́ць, ‑кручу, ‑круціш, ‑круціць;
1. Прывесці ў кругавы рух; крутнуць.
2. Кругавым рухам змяніць становішча чаго‑н.
3.
4. Зламаўшы, паскручваць канцы паміж сабой, зблытаць усё, многае.
5. і
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пашы́рыцца, ‑рыцца;
1. Стаць больш шырокім; расшырыцца.
2. Павялічыцца ў колькасці, у аб’ёме.
3. Стаць вядомым многім, распаўсюдзіцца.
4. Расшырыць
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
распасце́рці, ‑стру, ‑стрэш, ‑стрэ; ‑стром, ‑страце;
1. Шырока раскінуць, развесці (рукі, крылы).
2. Роўна, свабодна раскласці на дастатковай плошчы.
3.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)