Verbum

спалуча́льны, -ая, -ае.

Які дазваляе спалучыць што-н., з’яўляецца вынікам спалучэння чаго-н.

Складаназлучаныя сказы са спалучальнымі адносінамі.

С. рэфлекс.

|| наз. спалуча́льнасць, -і, ж.

стро́гасць, -і, мн. -і, -ей, ж.

1. гл. строгі.

2. мн. Строгія меры, парадкі, строгія правілы, адносіны да каго-, чаго-н. (разм.).

Рэдактарскія строгасці.

супраціўля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца; незак., каму-чаму.

Супрацьдзейнічаць уздзеянню каго-, чаго-н., насіллю, нападзенню і інш.

С. ворагу.

С. хваробе.

|| наз. супраціўле́нне, -я, н.

тра́верса і тра́верза, -ы, мн. -ы, -аў, ж. (спец.).

Папярочная бэлька, перакладзіна для ўмацавання чаго-н., а таксама папярочная перагародка, сценка, пліта спецыяльнага прызначэння.

увасабле́нне, -я, н.

1. гл. увасобіць.

2. чаго. Той (тое), у кім (чым) увасобіліся якія-н. характэрныя рысы.

Гэты чалавек — у. дабрыні і сціпласці.

узурпі́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны; зак. і незак., што (кніжн.).

Учыніць (учыняць) незаконны захоп, прысваенне чаго-н. (улады, правоў).

|| наз. узурпа́цыя, -і, ж.

умалі́ць, умалю́, умо́ліш, умо́ліць; умо́лены; зак., каго (што).

Схіліць да чаго-н. моцнай просьбай, угаворамі, упрасіць.

У. няўступных бацькоў.

|| незак. умо́льваць, -аю, -аеш, -ае.

утачы́цца², утачу́ся, уто́чышся, уто́чыцца; зак., у што.

Точачы, пранікнуць унутр ці ў глыбіню чаго-н.

Крот утачыўся ў зямлю.

|| незак. уто́чвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

флюі́ды, -аў, адз. флюі́д, -у, м. (кніжн.).

Знешне неадчувальныя плыні, псіхічныя токі, якія зыходзяць ад каго-, чаго-н.

Ад гэтага чалавека ідуць ф. дабра.

хітраспляце́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

1. Складанае, вычварнае перапляценне чаго-н.

2. Складаная задума; складаны і мудрагелісты выклад думак.

Моўныя хітраспляценні.

Хітраспляценні сюжэта.