дысгармо́нія, ‑і,
1. Парушэнне або адсутнасць гармоніі, бязладнае гучанне; немілагучнасць.
2.
[Ад грэч. dys і harmonia— сугучнасць.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дысгармо́нія, ‑і,
1. Парушэнне або адсутнасць гармоніі, бязладнае гучанне; немілагучнасць.
2.
[Ад грэч. dys і harmonia— сугучнасць.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дэзерці́рства, ‑а,
Самавольныя ўцёкі з ваеннай службы або ўхіленне ад прызыву ў армію.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
жыро́нда, ‑ы,
Палітычная групоўка ў перыяд французскай буржуазнай рэвалюцыі 18 ст., якая выражала інтарэсы буйной буржуазіі і перайшла на бок контррэвалюцыі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мікраскапі́чны, ‑ая, ‑ае.
1. Зроблены, даследаваны пры дапамозе мікраскопа.
2. Вельмі малы, які можна ўбачыць толькі пад мікраскопам.
3.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нагрэ́бціся, ‑грабуся, ‑грабешся, ‑грабецца; ‑грабёмся, ‑грабяцеся;
1. Многа пагрэбці, стаміцца, грабучы.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падсаладзі́ць, ‑саладжу, ‑салодзіш, ‑салодзіць;
Зрабіць трохі салодкім ці больш салодкім.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
куслі́вы, ‑ая, ‑ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пракапа́цца, ‑а́юся, ‑а́ешся, ‑а́ецца;
1. Капаючы, пранікнуць куды‑н., праз што‑н., дасягнуць чаго‑н., дакапацца.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прамарга́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае;
1. Маргаць некаторы час.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
праскланя́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе;
1.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)