сардэ́чна-сасу́дзісты, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да сэрца і крывяносных сасудаў. Сардэчна-сасудзістыя захворванні. Сардэчна-сасудзістая сістэма.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сілуры́йскі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да сілуру. Сілурыйскія адклады.
•••
Сілурыйскі перыяд (сілурыйская сістэма) — тое, што і сілур.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
словаўтвара́льны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да словаўтварэння; які служыць для словаўтварэння. Словаўтваральная сістэма. Словаўтваральны суфікс. Словаўтваральная мадэль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вегетаты́ўны биол. вегетати́вный;
~ная нерво́вая сістэ́ма — физиол. вегетати́вная не́рвная систе́ма;
~нае размнажэ́нне — биол. вегетати́вное размноже́ние
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
трохба́льны в разн. знач. трёхба́лльный;
т. ве́цер — трёхба́лльный ве́тер;
~ная сістэ́ма ацэ́нак — трёхба́лльная систе́ма оце́нок
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Ме́сніцтва ’абарона вузкамесніцкіх інтарэсаў’ (ТСБМ). З рус. местничество, якое са ст.-рус. мѣстничество ’сістэма феадальнай іерархіі ў Рускай дзяржаве ў XV–XVII стст., якая рэгулявала адносіны паміж членамі служылых фамілій у залежнасці ад знатнасці роду’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Пра́вапіс ’агульнапрынятая сістэма правіл напісання слоў, арфаграфія’ (ТСБМ, Гарэц.). Запазычанне з польск. prawopis; змена месца націску пад уплывам пра́вы. У польск., таксама як у рус. (правописа́ние), калька з грэч. ὁρυογραφία < όρυός ’правільны’ і γράφω ’пішу’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
эндокри́нный физиол. эндакры́нны;
эндокри́нная систе́ма эндакры́нная сістэ́ма;
эндокри́нные же́лезы эндакры́нныя зало́зы;
эндокри́нный препара́т эндакры́нны прэпара́т.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
халіфа́т, -а, М -фа́це, м. (гіст.).
1. Сістэма мусульманскага феадальнага кіравання, пры якой халіф спалучаў свецкую ўладу з духоўнай.
2. мн. -ы, -аў. Феадальная дзяржава, створаная ў выніку арабскага заваявання, якую ўзначальваў халіф.
|| прым. халіфа́цкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
спо́саб, -у, мн. -ы, -аў, м.
1. Дзеянне або сістэма дзеянняў, якія прымяняюцца для ажыццяўлення чаго-н., выканання якой-н. работы.
С. вытворчасці.
С. загартоўкі сталі.
2. Характар, парадак чаго-н.
С. кіравання.
Прычыны такога спосабу жыцця.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)