Verbum

закля́цце, -я, мн. -і, -яў, н. (уст.).

Тое, што і заклінанне (у 2 знач.); клятва, зарок.

Даў сабе з. не рабіць глупства.

заста́віць², -та́ўлю, -та́віш, -та́віць; зак., каго (што) з інф.

Прымусіць рабіць што-н.

З. пайсці да доктара.

|| незак. застаўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

ке́шкацца, -аюся, -аешся, -аецца; незак. (разм.).

Доўга і марудна рабіць што-н.; корпацца.

Прыйшлося доўга к. з машынай.

|| наз. ке́шканне, -я, н.

буці́ць, бучу́, бу́ціш, бу́ціць; незак., што і без дап. (спец.).

Рабіць бутавую кладку, выкладваць бутам.

Б. катлаван.

|| зак. забуці́ць, -учу́, -у́ціш, -у́ціць.

архаізава́ць, -зу́ю, -зу́еш, -зу́е; -зу́й; -зава́ны; зак. і незак., што.

Зрабіць (рабіць) архаічным, устарэлым паводле стылю, манеры творчасці.

|| наз. архаіза́цыя, -і, ж.

указа́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

1. гл. указаць.

2. Службовае распараджэнне, загад; настаўленне, парада, што і як трэба рабіць.

Метадычныя ўказанні.

фо́куснічаць, -аю, -аеш, -ае; незак.

1. Рабіць, паказваць фокусы² (у 1 знач.).

2. Займацца якімі-н. хітрасцямі, выдумкамі.

|| наз. фо́куснічанне, -я, н.

настаўля́ць², -я́ю, -я́еш, -я́е; зак.

Навучаць, наказваць, даваць парады, як трэба рабіць што-н.

Н. вучня.

|| наз. настаўле́нне, -я, н.

Бацькоўскае н.

прымеркава́цца, -мярку́юся, -мярку́ешся, -мярку́ецца; -мярку́йся; зак.

Сабрацца, падрыхтавацца што-н. рабіць, улічыўшы абставіны.

П. скочыць цераз канаву.

|| незак. прымярко́ўвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

дабрата́, -ы́, ДМ -раце́, ж.

Спагадлівасць, душэўная прыхільнасць да людзей, імкненне рабіць усё добрае для іншых.

У яго вачах свяцілася д.