Verbum

во́сыпка, -і, ДМ -пцы, ж.

Мука (звычайна з аўса ў сумесі з іншым збожжам), якой абмешваюць або пасыпаюць корм жывёле; вобмешка.

зарэкамендава́ць, -ду́ю, -ду́еш, -ду́е; -ду́й; зак.

Паказаць, праявіць сябе з якога-н. (звычайна добрага) боку ў чым-н.

З. сябе сумленным працаўніком.

асы́пацца, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -плецца; зак.

Апасці; абваліцца.

Лісце даўно асыпалася.

|| незак. асыпа́цца, -а́ецца.

|| наз. асыпа́нне, -я, н.

абле́так, -тка, мн. -ткі, -ткаў, м.

Маладая жывёліна, якая пералетавала.

Бычок-аблетак.

◊

На аблетак (разм.) — каб аблетавала, праляжала лета (звычайна пра дровы).

адлі́пнуць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -не; -лі́п, -пла; зак. (разм.).

Тое, што і адляпіцца.

Марка адліпла.

|| незак. адліпа́ць, -а́е.

інтэрме́дыя, -і, мн. -і, -дый, ж.

Кароткая п’еса або ўстаўная сцэна, звычайна камічнага зместу, якая выконваецца паміж актамі драматычнага або опернага твора.

кіста́, -ы́, ДМ -сце́, мн. кісты́, кіст і кістаў, ж. (спец.).

Пухліна, звычайна напоўненая вадкай масай.

|| прым. кісто́зны, -ая, -ае (спец.).

круі́з, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Падарожжа па вадзе, звычайна марское.

2. Турыстычная паездка.

К. па Еўропе.

|| прым. круі́зны, -ая, -ае.

служа́ка, -і, мн. -і, -жа́к, м. (разм.).

1. Вопытны, старанны служачы (звычайна пра ваеннага).

2. Той, хто выслужваецца перад кім-н.; паслугач.

спе́рці¹, сапрэ́; зак. (разм.).

1. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Сціснуць, здушыць.

Дух спёрла (безас.).

|| незак. спіра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.