ле́пка, -і, ДМ -пцы, ж.

1. гл. ляпіць.

2. Пра якасць апрацоўкі, выяўленне аб’ёмнасці (скульптуры, малюнка).

Цудоўная л.

3. Тое, што вылеплена.

Сцены вызначаліся прыгожай лепкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыме́тнік, -а, мн. -і, -аў, м.

У граматыцы: часціна мовы, якая абазначае якасць, уласцівасць або прыналежнасць і змяняецца па склонах, ліках і родах.

|| прым. прыме́тнікавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

факту́ра¹, -ы, ж. (спец.).

1. Своеасаблівая якасць апрацоўкі матэрыялу, яго паверхні.

Ф. тканіны.

2. Своеасаблівасць мастацкай тэхнікі ў творах мастацтва.

Вобразная ф. паэмы.

|| прым. факту́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

коли́чество ср. ко́лькасць, -ці ж.;

перехо́д коли́чества в ка́чество перахо́д ко́лькасці ў я́касць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

міно́рнасць, ‑і, ж.

Якасць мінорнага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мнагапло́днасць, ‑і, ж.

Якасць мнагаплоднага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

му́тнасць, ‑і, ж.

Якасць мутнага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

навукападо́бнасць, ‑і, ж.

Якасць навукападобнага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

но́скасць, ‑і, ж.

Якасць носкага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напаўпразры́стасць, ‑і, ж.

Якасць напаўпразрыстага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)