Verbum

падпаве́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Тое, што і павець. Цётка з усімі трыма дочкамі трапала лён у падпаветцы. Васілевіч.

шатра́к, ‑а, м.

Тое, што і шатравалка. Цётка, адышоўшыся ад свайго, яшчэ няпоўнага мяшка пад кашом шатрака, стаяла таксама тут, на дварэ. Брыль.

бале́я, ‑і, ж.

Вялікая нізкая пасудзіна з драўляных клёпак або металічная, у якой звычайна мыюць бялізну. Цётка Алімпа.. адхінулася на.. [Адамавы] крокі ад балеі. Вышынскі.

на́дсыр, прысл.

Абл. Не поўнасцю, не да гатоўнасці (зварыць, падсмажыць). — Цётка Адарка, бульба надсыр, — хітравата глядзіць на маму і ўсміхаецца блакітнавокі Сёма Генкін. Мыслівец.

старажы́ха, ‑і, ДМ ‑жысе, ж.

Разм.

1. Жонка стоража.

2. Старожка (у 2 знач.). Цётка Палашка была старажыхай строгай, не патурала свавольнікам. Якімовіч.

ушу́шкацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Разм. Цёпла адзецца, ухутацца. У вестыбюлі, ушушкаўшыся ў доўгі для верасня кажух, дрэмле на крэсле.. вартаўніца цётка Ульяна. Ракітны.

адгасцява́ць, ‑цюю, ‑цюеш, ‑цюе; зак.

Разм. Скончыць гасцяваць; пагасцяваць нейкі час. — А госці вашы, цётка Аксіння, яшчэ доўга будуць? — Ды адгасцявалі ўжо. Заўтра паедуць. Ракітны.

зачыта́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Разм. Захапіўшыся чытаннем, забыцца на ўсё. — Не спіш, сын? — спыталася [Гравыльда] з першай хаты. — Агонь, бачу, гарыць. — Зачытаўся, цётка Грасыльда... Пташнікаў.

сакату́ха, ‑і, ДМ ‑тусе, ж.

1. Курыца. Аб’есца сакатуха ячменем, зверне [валлё] на бок, — цётка нясе чубатку да Стусіны. Рылько.

2. Разм. Жан. да сакатун.