цё́тка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. цё́тка цё́ткі
Р. цё́ткі цё́так
Д. цё́тцы цё́ткам
В. цё́тку цё́так
Т. цё́ткай
цё́ткаю		 цё́ткамі
М. цё́тцы цё́тках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

цётка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

1. Бацькава або матчына сястра; жонка дзядзькі.

2. Жанчына наогул (часцей пажылая; разм.).

|| ласк. цётачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж. і цётухна, -ы, мн. -ы, -аў, ж.

|| прым. цётчын, -а.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цётка ж.

1. тётка, тётя;

яна́ мая́ ц. — она́ моя́ тётка;

2. прост. (о женщине вообще) тётка, тётенька;

◊ го́лад не ц. — посл. го́лод не тётка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цётка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

1. Бацькава або матчына сястра; жонка дзядзькі. Вярнуўшыся ў прыцемках з поля, .. [Аня] зайшла да Андрэевай цёткі. Мележ.

2. Разм. Дарослая жанчына наогул; зварот да старэйшай па ўзросту жанчыны. У калідоры стаялі Міколавы аднавяскоўцы — дзядзька Лявон і цётка Тэкля. Корбан. — Ты думаеш, цётка, я не ведаю? Усе ведаюць! А я не вмоўчу. Чорны.

•••

Голад не цётка — пра стан галоднага і таму непераборлівага ў ядзе чалавека (жывёлы).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Цётка

т. 17, с. 110

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

«Цётка» (друкарня) 10/154; 11/109, гл. Падпольныя друкарні РСДРП

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Цётка 1/238, 270, 316, 377, 543, 567; 2/66, 84, 132, 227, 230, 263, 460; 3/88, 220; 4/206, 210, 321, 445, 468; 6/132, 226, 383, 394, 405, 446, 454, 558, 586; 7/47, 435, 462, 463; 8/284, 361, 401, 624; 9/64, 92, 228, 451; 10/67, 274, 372, 452; 11/108—109, 263, 308, 483; 12/376, 395, 412, 417, 446, 450, 548, 550, 551, 621, 634

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

цётка ж.

1. Tánte f -, -n;

2. разм. (жанчына) Frau f -, -en; Tántchen n -s, - (як зварот)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

цётка / дзядзькава жонка: дзядзіна

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

не́ма, прысл.

1. Дзіка, роспачна (крычаць, галасіць, раўці і пад.).

2. Моўчкі, без слоў.

Цётка н. енчыла.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)