рашу́чы, -ая, -ае.

1. Цвёрды ва ўчынках, без хістанняў.

Р. чалавек.

2. Які не дапускае пярэчанняў, цвёрды.

Р. адказ.

Рашучыя меры.

3. Найбольш важны, які вызначае далейшы ход, развіццё чаго-н.

Р. момант.

|| наз. рашу́часць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

о́смій, -ю, м. (спец.).

Хімічны элемент, вельмі цвёрды метал плацінавай групы.

|| прым. о́сміевы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шэ́рхлы, -ая, -ае (разм.).

Цвёрды, падсохлы (пра глебу і пад.).

Ш. снег.

Ісці па шэрхлым цаліку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жёсткий

1. цвёрды, каля́ны, му́лкі; (о волосах, ткани и т. п.) шо́рсткі;

жёсткий ваго́н цвёрды ваго́н жёсткий диск комп. цвёрды дыск;

2. перен. жо́рсткі;

жёсткие усло́вия жо́рсткія ўмо́вы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

упо́рный

1. (служащий для упора) упо́рны;

2. (стойкий) упа́рты, цвёрды; (настойчивый) насто́йлівы;

3. (крепкий, твёрдый) уст. непада́тлівы, цвёрды, мо́цны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ма́рмур, -у, м.

Цвёрды камень крышталічнай пароды, які ўжыв. для скульптурных і архітэктурных работ.

|| прым. мармуро́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кабура́, -ы́, мн. -ы́, -бу́р, ж.

1. Цвёрды чахол для рэвальвера, пісталета.

2. Скураная сумка збоку кавалерыйскага сядла.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кару́нд, -а, М -дзе, м.

Вельмі цвёрды мінерал, разнавіднасцямі якога з’яўляюцца рубін, тапаз, сапфір.

|| прым. кару́ндавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

грубы́, -а́я, -о́е.

1. Вялікі, тоўсты.

Стол з грубых дошак.

2. Цвёрды, каляны на вобмацак.

Грубая шэрсць.

Грубое палатно.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

закасцяне́лы, -ая, -ае.

1. Акамянелы, цвёрды, як костка.

Закасцянелая зямля.

2. Тое, што і закаснелы.

|| наз. закасцяне́ласць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)