прысцёбваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго-што.

Разм. Сцёбаць, хвастаць злёгку або час ад часу. Прысцёбваць каня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хвось, выкл. у знач. вык.

Разм. Ужываецца паводле дзеясл. хвастаць (у 1 знач.) — хвастануць. Дубцом хвось каня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прасцё́бваць

‘хвастаць, біць чым-небудзь гнуткім каго-небудзь, што-небудзь; высмейваць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. прасцё́бваю прасцё́бваем
2-я ас. прасцё́бваеш прасцё́бваеце
3-я ас. прасцё́бвае прасцё́бваюць
Прошлы час
м. прасцё́бваў прасцё́бвалі
ж. прасцё́бвала
н. прасцё́бвала
Загадны лад
2-я ас. прасцё́бвай прасцё́бвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час прасцё́бваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

поро́ть​II несов., разг. (сечь) лупцава́ць, біць; сячы́, хваста́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сцяба́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; незак., каго (што).

Біць чым-н. гнуткім, хвастаць.

С. дубцом.

|| зак. вы́сцебаць, -аю, -аеш, -ае; -аны.

|| аднакр. сцебану́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; -ну́ты і сцёбнуць, -ну, -неш, -не; -ні; -нуты.

|| наз. сцяба́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пахво́стваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго-што і без дап.

Разм. Час ад часу, злёгку хвастаць. Пахвостваць коней пугай. □ Я[д]лаўцовым пугаўём .. [Мікалай] пахвостваў па зямлі. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сечь несов.

1. сячы́, се́кчы;

2. (наказывать поркой) біць, хваста́ць, лупцава́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Прыхво́стацца экспр. ’суцішыцца, суняцца’ (ТС). Гл. хваста́ць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

захваста́ць ​1, ‑хвашчу, ‑хвошчаш, ‑хвошча; зак., каго.

Разм. Засячы хлыстом, папругай і пад. Захвастаць яго да паўсмерці.

захваста́ць ​2, ‑хвашчу, ‑хвошчаш, ‑хвошча; зак.

Разм. Пачаць хвастаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Абшпа́рыць ’зняць скуру, біць, хвастаць (пра дождж)’ (Нас.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)