усыпа́нне ср.

1. всыпа́ние, всы́пка ж.;

2. усыпа́ние;

1, 2 см. усыпа́ць 1, 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бізу́н, -на́ м. бич, ара́пник;

◊ го́лы як б. — гол как соко́л;

усы́паць ~но́ў — всы́пать горя́чих

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

испещри́ть сов.

1. (покрыть, усеять множеством чего-л.) усы́паць, ушпіля́ць (чым);

2. (изукрасить) упрыго́жыць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

испещря́ть несов.

1. (покрывать, усеивать множеством чего-л.) усыпа́ць, ушпі́льваць (чым);

2. (украшивать) упрыго́жваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наўскіда́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

1. чаго. Ускінуць за некалькі прыёмаў наверх чаго‑н. у значнай колькасці.

2. каму, па чым. Разм. Пабіць, усыпаць. [Ладымер і Лявон] нават пасябравалі і збіраліся наўскідаць па карку Сташэвічам, але збаяліся. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усы́паны

1. всы́панный;

2. усы́панный;

1, 2 см. усы́паць 1, 2;

3.: як ~на сплошь покры́то, усы́пано

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

усы́пацца, ‑плецца; зак.

1. Змясціцца дзе‑н. (аб чым‑н. сыпучым).

2. Стаць усыпаным чым‑н. У снежнай белі квецені звінелі пчолы, пялёсткамі ўсыпаўся дол. Дуброўскі.

усыпа́цца, ‑а́ецца; незак.

1. Незак. да усы́пацца.

2. Зал. да усыпа́ць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

засы́паць, -плю, -плеш, -пле; -сы́п; -паны; зак.

1. што. Запоўніць даверху чым-н. сыпкім.

З. роў.

2. каго-што. Пакрыць слоем чаго-н. сыпкага.

З. стол мукой.

З. пытаннямі (перан.).

3. што і чаго. Насыпаць, усыпаць куды-н. у якой-н. колькасці.

|| незак. засыпа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. засыпа́нне, -я, н. і засы́пка, -і, ДМ -пцы, ж. (у 1 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пасалі́ць, ‑салю, ‑соліш, ‑соліць; зак., што.

1. Усыпаць у страву солі, насыпаць соллю для смаку. Варанецкі дастаў з лажэчніка лыжку, зачарпнуў з драўлянай салонкі солі і пасаліў бульбу. Дуброўскі.

2. і чаго. Солячы, нарыхтаваць у запас. Пасаліць кадушку агуркоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прачуха́нка ’пакаранне за п’янства, строгае пакаранне за свавольства’ (Нас.), усыпаць прачуха́нца ’моцна пабіць’ (Ян.), даць прачуханкі ’даць наганяй’ (Янк. БФ), прочуха́нец ’прачуханка’ (ТС), ’гультай’ (Сцяшк. Сл.), прачу́хацца ’працверазіцца’ (Шат.), прочы́хацца ’ачухвацца’ (ТС). Рус. дыял. прочуха́нка ’наганяй, нагонка’, укр. дати прочуха́на, прочуха́нкі ’тс’ (гл. Макіенка, Бел.-рус. ізал., 111). Дэрываты ад прачухацца (гл. ачухацца) з суф. ‑анка, ‑анец.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)