пра́шчнік, ‑а, м.

Гіст. Воін, узброены прашчай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ружэ́йнік, ‑а, м.

Гіст. Воін, узброены ружжом.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тарпедано́сны, ‑ая, ‑ае.

Узброены тарпедамі. Тарпеданосная авіяцыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фузілёр, ‑а, м.

Гіст. Салдат, узброены фузеяй.

[Фр. fusilier.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канфлі́кт, -у, М -кце, мн. -ы, -аў, м.

Сутыкненне, сур’ёзнае разыходжанне, спрэчка.

Сямейны к.

Узброены к.

|| прым. канфлі́ктны, -ая, -ае.

К. характар.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

самапа́льнік, ‑а, м.

У старажытнасці — воін, узброены самапалам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лу́чнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Воін, узброены лукам.

2. Спартсмен, які займаецца стральбой з лука.

|| ж. лу́чніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кап’яно́сец, ‑носца, м.

У старажытнасці — воін, узброены кап’ём; кап’ёўшчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

марці́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да марціры; узброены марцірамі. Марцірная батарэя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

банды́т, -а, М -ды́це, мн. -ы, -аў, м.

Удзельнік банды; узброены разбойнік.

Мацёры б.

|| ж. банды́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. банды́цкі, -ая, -ае.

Бандыцкая куля.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)