трапа́цца несов.

1. прост. (болтать) трепа́ться;

2. страд. трепа́ться; выкола́чиваться; см. трапа́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сце́лішча, ‑а, н.

Месца, дзе рассцілаюць лён, каноплі або палатно для адбельвання. Падняўшы трасту са сцелішча, пачалі яе церці, трапаць, узважваць ільновалакно. Бялевіч. Да вайны ў .. [гумне] складвалі знятыя са сцелішча каноплі. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

оттрёпывать несов.

1. (лён, коноплю) трапа́ць, вытрэ́пваць;

2. (за волосы, уши) разг. драць, ту́заць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Прытрапячы́ць ’узбіць (падушку)’ (ваўк., Сл. ПЗБ). Да трапа́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Трапакі́ ’стаптаныя чаравікі’ (смарг., Сл. ПЗБ). Да трапаць, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Трэ́паць 1 ‘абставіны, адходы пры трапанні лёну, з якіх прадуць альбо шыюць коўдру’ (Жд. 1). Назоўнік са значэннем зборнасці ад трапа́ць 1, гл.

Трэ́паць 2 ‘трапаць’ (ПСл). Гл. тропаць, трапа́ць 2. Сюды ж таксама трэ́пліць ‘стрыжэ вушамі (пра каня)’ (хопім., ЛА, 1), стрэ́пая ‘тс’ з s‑mobile (іўеў, там жа), тро́пае ‘тс’ (бялын., чач., там жа), тро́пая ‘тс’ (бых., там жа), трёпъіць ‘тс’ (касцюк., там жа) з другой ступенню чаргавання.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Трапаві́ла ’трапло’ (Мат. Гом.). Да трапаць (гл.), утворана па ўзору матаві́ла, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

истрёпывать несов., разг.

1. (вещь) трапа́ць, бузава́ць; драць;

2. перен. (утомлять, измучивать) вымо́тваць, мата́ць; (изнурять) змо́рваць, мардава́ць, знясі́льваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

полоска́ть несов.

1. паласка́ць;

полоска́ть бельё паласка́ць бялі́зну;

полоска́ть рот паласка́ць рот;

2. перен. (ветром) паласка́ць, развява́ць; (трепать) трапа́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Трапну́цца (трэпну́цца) ‘уздрыгануцца, страпянуцца’ (ТС). Магчыма, варыянт да стрэпенуцца ‘тс’ (гл. страпянуць) без пачатковага (“рухомага”) с‑ зменены пад уплывам трэ́пнуць, тро́пнуць ‘ударыць’, гл. трапаць 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)