Verbum

рэтраспекты́ва, -ы, ж. (кніжн.).

Погляд у мінулае, агляд таго, што было ў мінулым.

самападма́н, -у, м.

Абман самога сябе, унушэнне сабе таго, чаго няма ў сапраўднасці.

лаза́ты, -ая, -ае.

У выразе: чорт лазаты — пра таго, хто з’яўляецца ўвасабленнем зла, несправядлівасці.

зноў, прысл.

Яшчэ раз; да таго ж.

З. пайшоў дождж.

Вы з. тут строіце падкопы?

◊

Зноў жа і зно́ў-такі (разм.) — да таго ж, у дадатак.

Вакол крам ды зноў к нам (прымаўка; разм.) — вярнуцца ні з чым.

бу́хты-бара́хты,

У выразе: з бухты-барахты — раптоўна, ні з таго, ні з сяго, неабдумана.

пату́ль, прысл. (разм.).

Да таго часу.

Пакуль у гумне цэп, п. на стале хлеб (прыказка).

прапі́ты, -ая, -ае.

Характэрны для таго, хто п’е многа спіртных напіткаў.

П. голас. П. твар.

устаўны́, -а́я, -о́е.

Прыстасаваны для таго, каб устаўляць, устаўлены ў што-н.

Устаўныя шыпы.

Устаўныя зубы.

пары́льны, -ая, -ае.

Прызначаны для таго, каб па́рыць (у 1 і 2 знач.), па́рыцца.

П. чан.

пастфа́ктум, прысл. (кніжн.).

Пасля таго, як што-н. ужо зроблена, адбылося.

Паведаміць пра што-н. п.