непракты́чны, ‑ая, ‑ае.
1. Які не разбіраецца ў практычных справах; пазбаўлены практычнасці. Непрактычны гаспадар. □ Рухі Пятра вуглаватыя, мітуслівыя і лёгка выдавалі яго як непрактычнага ў гаспадарчых справах інтэлігента. Ракітны.
2. Малапрыдатны да чаго‑н., нявыгадны па сваіх якасцях, выніках. Непрактычны спосаб.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зда́тнасць, ‑і, ж.
Уласцівасць здатнага. Такі кірунак думак паказваў на .. [Зосіну] здатнасць думаць і разбірацца ў справах. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
суверэнітэ́т, ‑у, М ‑тэце, м.
Незалежнасць дзяржавы ад іншых дзяржаў у яе ўнутраных справах і міжнародных адносінах.
[Ням. Souveränität.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кумаўство́, ‑а, н.
Разм.
1. Сяброўскія адносіны паміж кумамі.
2. перан. Паблажлівасць у службовых справах сябрам або сваякам.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
смарка́ч, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.
1. мн. Слізь, якая выцякае з носа.
Вытры смаркачы!
С. пад носам вісіць.
2. перан. Пра дзіця, а таксама пра маладога нявопытнага ў справах чалавека (разм., зневаж.).
|| ж. смарка́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак (да 3 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
паве́раны сущ. пове́ренный;
п. ў спра́вах — дип. пове́ренный в дела́х;
прыся́жны п. — юр., уст. прися́жный пове́ренный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
до́ка, ‑і, м.
Абл. Умелец, знаток якой‑н. справы. Сцёпка Ляўшун у гэтых справах быў самы дока ва ўсім сяле. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
палаві́нчатасць, ‑і, ж.
Уласцівасць палавінчатага (у 2 знач.). Станіслаў дакараў сябе за нейкую нерашучасць, палавінчатасць характару, асабліва ў інтымных справах. Сабаленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыкме́тлівы, ‑ая, ‑ае.
Абл. Назіральны, здольны ўсё прыкмячаць і запамінаць. У рамястве .. [Васіль] быў здатным, прыкметлівым, а ў гаспадарскіх справах часта спатыкаўся. Кулакоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
разгільдзя́йства, ‑а, н.
Разм. Нядбайнасць, безадказнасць у працы, справах. [Мікульскі:] — Без аганьку працуеце ... Я мушу сцвярджаць, што ў Вас развялося шмат разгільдзяйства... Марціновіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)