збо́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

1. гл. сабраць.

2. Складка на адзежыне, матэрыяле.

Спадніца ў зборкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

клёш, ‑а, м.

Асаблівы крой спадніцы, штаноў з расшырэннем унізе. // Спадніца, штаны такога крою. Матроскі клёш. / у знач. нескл. прым. Спадніца клёш.

[Ад фр. cloche — звон.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гафрэ́,

1. нескл., н. Складкі на тканіне, цвёрда запрасаваныя і закладзеныя з выгінам.

2. прым. нязм. Пра выраб з такімі складкамі.

Спадніца г.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фальбо́на, -ы, мн. -ы, -бо́н, ж.

Паласа матэрыі, прышытая зборкамі да прыполу спадніцы, фартуха і пад.

Спадніца з фальбонамі.

|| прым. фальбо́ністы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фі́жмы, -аў (гіст.).

Шырокі каркас, зроблены з кітовага вуса ў выглядзе абруча, які надзяваўся пад спадніцу і надаваў ёй пышнасць, а таксама спадніца з такім каркасам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спадні́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Памянш.-ласк. да спадніца (у 1 знач.); кароткая спадніца. Па дашчаным тратуары, раз-пораз пырскаючы смехам, выдыбаюць даўганогія дзяўчаты ў кароценькіх спаднічках. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мі́дзі, нескл., ж.

Разм. Жаночае адзенне (спадніца, сукенка, паліто) сярэдняй даўжыні.

[Англ. midi.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

задры́пацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Разм. пагард. Занасіцца, забрудзіцца. Спадніца задрыпалася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крыналі́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Шырокая спадніца на тонкіх абручах, стальных або з кітовага вуса (у модзе з першай паловы 19 ст.).

|| прым. крыналі́навы, -ая, -ае і крыналі́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

крыналі́н, ‑а, м.

Даўнейшая шырокая спадніца на тонкіх абручах, стальных або з кітовага вуса.

[Фр. crinoline.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)