дзяржа́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

Ручка якога-н. прадмета (лапаты, малатка, нажа і пад.).

Д. матыкі.

Д. грабель.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

малатаві́шча, ‑а, н.

Ручка молата, малатка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адлама́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ло́міцца; зак.

Ломячыся, зламаўшыся, адпасці, аддзяліцца.

Ручка дзвярэй адламалася.

|| незак. адло́млівацца, -аецца і адло́мвацца, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

во́сілка ж., обл. ру́чка (ведра, чайника и т.п.)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

во́чапка, -і, ДМ -пцы, мн. -і, -пак, ж. (разм.).

1. Прывязка ў цэпа.

2. Вешалка ў адзенні.

3. Ручка (пераважна вераўчаная) вядра.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шу́фельны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да шуфля. Шуфельная ручка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

партфе́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да партфеля. Партфельная ручка. Партфельны замок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзвярны́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да дзвярэй. Дзвярны замок. Дзвярная ручка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ві́лачнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Куток каля печы, дзе стаяць вілкі, качарга і іншыя кухонныя прылады; качарэжнік.

2. Дзяржанне, ручка вілак, якімі дастаюць гаршкі з печы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кля́кса, ‑ы, ж.

Чарнільная пляма. Ручка ўпала на паперу, пасадзіўшы на ёй добрую кляксу. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)