дзяржа́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

Ручка якога-н. прадмета (лапаты, малатка, нажа і пад.).

Д. матыкі.

Д. грабель.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

малатаві́шча, ‑а, н.

Ручка молата, малатка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адлама́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ло́міцца; зак.

Ломячыся, зламаўшыся, адпасці, аддзяліцца.

Ручка дзвярэй адламалася.

|| незак. адло́млівацца, -аецца і адло́мвацца, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

во́сілка ж., обл. ру́чка (ведра, чайника и т.п.)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

во́чапка, -і, ДМ -пцы, мн. -і, -пак, ж. (разм.).

1. Прывязка ў цэпа.

2. Вешалка ў адзенні.

3. Ручка (пераважна вераўчаная) вядра.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шу́фельны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да шуфля. Шуфельная ручка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзвярны́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да дзвярэй. Дзвярны замок. Дзвярная ручка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

партфе́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да партфеля. Партфельная ручка. Партфельны замок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ві́лачнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Куток каля печы, дзе стаяць вілкі, качарга і іншыя кухонныя прылады; качарэжнік.

2. Дзяржанне, ручка вілак, якімі дастаюць гаршкі з печы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

запо́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да запора ​1. Запорная ручка. Запорны кранштэйн. Запорнае прыстасаванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)